Al sinds de eerste klas van de middelbare school zijn Marc en Wouter visvrienden. Marc: “Vissen kwam eens ter sprake en toen ontdekten we dat we dat alle twee als hobby hebben. En daarmee was de vriendschap geboren.” Toetsweek In de jaren die volgden, gingen ze vaak het strand op om te vissen. Soms ‘s nachts, soms in een toetsweek. Wouter: “Dan had je tijd. Dat was eigenlijk bedoeld om te leren, maar wij gingen vissen.” De twee moeten hard lachen. Marc: “Ik weet nog wel, jij reed op de trekker en die had je geparkeerd voor school. Meteen wanneer we de toets af hadden, reden we daarmee naar zee.” Tegenwoordig vissen Wouter en Marc meerdere keren per jaar, sowieso altijd in april. Hoe laat hangt af van het getij, maar in het ideale geval leggen ze om 7.00 uur de netten uit om ze om 19.00 uur weer binnen te halen. Ze hebben al van alles gevangen. Marc somt op: “Zeebaars, bot, schar, tong, tarbot, zeeforel.” “Eén keer hebben we een zeeforel van zestig centimeter gevangen”, vult Wouter aan. “Een joekel van een vis! En we hebben ook wel eens meegemaakt dat al wat scharretjes in het net zaten en dat we zeiden: we laten het net nog één tij liggen. Daarna zaten er nog vijftig meer in.” Marc: “Een van de mooiste dieren die we hebben gevangen, is een noordzeekrab. Echt zó groot.” Marc geeft met zijn handen een breedte van ongeveer 30 centimeter aan. Spanning De lol zit ‘m vooral in de spanning, vinden de twee. “Je weet nooit wat je te wachten staat”, legt Wouter uit. “Wat zit er in de netten? Hebben we de juiste keuzes gemaakt?” Marc is het daarmee eens en kan daarnaast erg genieten van de natuur. “Vissen als de zon opkomt is het mooist. Als je dan ook nog wat in je net hebt, ben je wel tevreden. Je kent even geen drukte of haast als je aan het vissen bent.” “Je bent bezig met zetten, daar neem je de tijd voor.” “Soms met een koffie, soms met een biertje.” “We voelen ons vrij als we zo bezig zijn op het strand.” De antwoorden buitelen over elkaar tijdens dit gesprek. Een blijk van enthousiasme. “We kunnen wel een hele dag praten over vissen”, geven ze toe. Wat ze trouwens doen met elke vangst? Een deel delen ze uit aan familie en ze vullen er hun eigen vriezer mee. Wanneer de vriesvakken bijna leeg zijn, wrijven ze zich in de handen: hoog tijd om de netten weer uit te gooien! WPDetails | 35
RkJQdWJsaXNoZXIy ODY1MjQ=