Hour of Power 15 Zacharias is een priester van Abia, één van de 24 priesterafdelingen in de tempel. Zacharias is oud, maar heeft geen kinderen en dus geen erfgenaam. Zacharias lijdt onder dat gemis. Hij verricht zijn taken als priester en dan gebeurt er iets wonderbaarlijks. Op een dag als vele andere hangt Zacharias treurig rond. Het tempelplein is afgeladen met mensen. Niet alleen priesters, ook pelgrims, heidenen, toeristen, mensen die komen bidden en uit die zee van mensen wordt hij gekozen om wierook te branden. Daar gaat Zacharias. Hij opent de deuren en gaat naar binnen. Buiten hoort hij tienduizenden mensen voor hem bidden. Hij gaat het vertrek met de gouden troon binnen en dan verschijnt de engel Gabriël aan Zacharias: een verschijning van God, een volkomen openbaring van Gods glorie. Het vult het vertrek. Gabriël spreekt een profetie uit over Zacharias: God zal hem een zoon schenken die de nieuwe Elia zal zijn, aankondiger van de Messias. Zacharias heeft alle reden om aan te nemen dat dit waar is, maar in plaats daarvan doet hij een stap terug en zegt: ‘Het kan niet waar zijn. Geef me een teken.’ Dat is zijn reactie. En wat doet de engel? Die bewijst hem een enorme dienst. Hij legt hem het zwijgen op zodat hij geen twijfels meer kan uiten. Zacharias moet gewoon toekijken hoe Gods zegen werkzaam wordt. Zacharias Toerusting Lees Lucas 1:5-20 Jezus is net geboren en Maria en Jozef komen naar de tempel om Hem te laten wijden. Bij dit ritueel werd er meestal een lam geofferd, maar een lam was duur en daarom offeren Maria en Jozef twee duiven. Het offer der armen, werd dat genoemd. Er is daar ene Simeon. De Heilige Geest had hem beloofd dat hij op een dag de komst van de Messias zou zien. Simeon was toen vast nog jong, dat vermeldt de Bijbel niet, maar Simeon had zijn hele leven gewacht op de komst van Jezus. Op de dag dat Jozef en Maria komen, leidt de Heilige Geest Simeon naar de tempel. Als Simeon het kind Jezus in zijn armen vasthoudt, zegt iets in hem: alles waar ik mijn hele leven op gewacht heb, is nu gebeurd, dus hij zegt: ‘Laat nu, Heer, zoals U hebt beloofd Uw dienaar in vrede heengaan. Want met eigen ogen heb ik de redding gezien, een licht dat geopenbaard wordt aan de heidenen.’ Op één of andere manier wist hij het. Hij had de volheid van het leven ervaren en hij kon nu gerust sterven. De filosoof Blaise Pascal zegt dat er in het hart van ieder mens een vacuüm is, een soort holte. En het enige wat in die holte past en wat die dorst lest, dat is het besef van Gods liefde. Een intieme, persoonlijke relatie met Jezus is het enige dat die leegte tot rust brengt. En Simeon mocht dat ervaren omdat hij had gewacht op Gods belofte en luisterde naar de Heilige Geest. Diverse culturen zijn schaamte- culturen. Je ziet dat in het Midden-Oosten en in grote delen van China en Japan. Tradities zijn heel belangrijk en het ligt heel gevoelig als daarmee wordt gebroken. Het betekent dat schande niet alleen jezelf, maar ook je hele familie treft. En binnen zo’n cultuur overkomt een jong meisje iets geweldigs: Maria gaat trouwen met iemand die rechtstreeks afstamt van koning David. Hij heet Jozef. Dit is belangrijk voor beide families, dus Maria staat onder grote druk om alles goed te doen. Vlak voor haar bruiloft krijgt ze bezoek van een engel – niet bepaald wat Maria had verwacht – en deze zegt: ‘Maria, ook al ben je nog maagd, je zult een baby krijgen. En dat kind zal de Zoon zijn van de Allerhoogste.’ Wat de engel zegt, is de aankondiging van de komst van de Messias. Hoe moet ze dat haar familie vertellen en Jozef? Zullen ze haar geloven? Er zal van alles door haar hoofd hebben gespookt, maar uiteindelijk zegt ze: ‘Ik ben een dienaar van de Heer.’ Ze vertrouwt erop dat God het hoe dan ook voor haar gaat oplossen. Ook als ze misschien door haar familie verstoten zal worden, wat volkomen gebruikelijk zou zijn in die cultuur. Maar Gods droom was vele malen groter dan Maria’s versie. Lees Lucas 2:22-35 Lees Lucas 1:26-38 Simeon Maria
RkJQdWJsaXNoZXIy ODY1MjQ=