O N Z E PAT I Ë N T TEKST BERIT SINTERNIKLAAS FOTO’S HARMEN DE JONG HET NIET-PLUISGEVOEL VAN KARIN KLOPTE: ZE HAD BLAASKANKER Karin van Vlaanderen was niet verbaasd toen ze de diagnose blaaskanker kreeg. Het klopte met haar gevoel dat er iets niet goed zat in haar buik. Tussen de eerste klachten en de diagnose zat bijna een jaar. ‘Ik had haast met de behandeling.’ Karin van Vlaanderen (49) was met haar man en twee dochters op meivakantie in Denemarken toen ze voor het eerst klachten kreeg. Haar urine had de kleur van cola, ze had buikpijn en moest wat vaker plassen. In eerste instantie wuift ze de klachten een beetje weg. ‘Het gevoel van vaker plassen kende ik van mijn zwangerschappen. Destijds had mijn bekkenbodemfysio gezegd: in de overgang kan dat weer terugkomen. Dus ik dacht: als ik naar de dokter ga, zegt die: “ga maar wat oefeningen doen en afvallen.” Dat kan ik zelf ook, dus dat ben ik gaan doen. Ik had ook gezwommen dus het bloed in mijn urine kwam misschien wel door een beginnende blaasontsteking, dacht ik.’ Alarmbellen Toen ze na de vakantie toch aanklopte bij de huisarts gingen er nog geen alarmbellen af. De huisarts zag niks geks en uit een kweekje kwam geen blaasontsteking. Kijk het maar even aan, was de boodschap. Bijna een jaar lang werden de klachten minder. Maar toen Karin na het sporten toch weer bloed in haar urine zag, keerde ze terug naar de huisarts. Dit keer liet ze zich niet wegsturen toen weer bleek dat ze geen blaasontsteking had.‘Ik ben heel boos geworden. Ik weet nog dat ik tegen de assistente zei: als ik kanker heb, zie je dat toch niet aan het urinestickje? Onbewust had ik er blijkbaar een slecht gevoel over.’ PUBL I EKSJAARVERSLAG 2022 59
RkJQdWJsaXNoZXIy ODY1MjQ=