WOORD VOORAF Iedere dag bezoeken zo’n 25.000 mensen het Erasmus MC. Patiënten, hun begeleiders, bezoekers of mensen die hier werken of studeren. Met zoveel mensen op een oppervlakte van 73 voetbalvelden zijn wij een eigen kleine stad in Rotterdam. Een stad met levensverhalen over blijdschap, hoop, verdriet, pijn, plezier en ambities. In dit publieksjaarverslag delen wij weer een aantal van die verhalen met u. Bij het verhaal over Zara Philip moest ik even diep ademhalen. Zara (16) stief in 2022 na een ongeluk. Ze had gezegd dat ze haar organen wilde doneren als haar ooit iets zou overkomen. Vader René vertelt hoe de wens van zijn dochter is uitgevoerd. Verdrietig, maar ook mooi hoe het hem troost geeft dat een deel van Zara voortleeft. Zara en al die andere donoren geven mensen een nieuwe kans op een beter leven. Ik hoop dat meer mensen gaan nadenken over orgaandonatie want er is een groot tekort aan donoren. Bijzonder is ook het verhaal van Gina van Oort. Nierdialyse kan haar leven verlengen. Toch wil ze dat niet. Gina vindt de kwaliteit van haar leven belangrijker dan de duur van haar leven. Ze bekijkt samen met haar artsen wat de andere opties zijn, wat voor haar passend is. Haar verhaal sluit daarmee helemaal aan bij een grotere beweging; passende zorg zoals dat in het Integraal Zorgakkoord (IZA) wordt beschreven. Goede zorg is zorg die bij de patiënt past. Soms betekent het dat je als patiënt samen met de behandelaar ervoor kiest niet meer alles te doen wat medisch-technisch mogelijk is. Als oncoloog was ik gewend om steeds te monitoren wat mijn (kanker)patiënten wilden en wat voor hen passend was. Dat veranderde vaak tijdens het ziektebeloop. In de oncologie doen artsen dat al heel lang. Daar komt nu ook buiten de oncologie meer aandacht voor. Dat vind ik een goede ontwikkeling. Het IZA gaat ook over de personeelstekorten, een van de grootste uitdagingen voor de zorg. Meer dan 70 procent van onze medewerkers is vrouw en ik zou willen dat meer mannen kiezen voor een beroep in de zorg. De zorg heeft bij hen vaak een soft imago, terwijl het hier barst van de mooie beroepen met goede carrièreperspectieven. Lees het verhaal van Luis Baptist Herrera die soms twintig levens op een dag redt. Hoe gaaf is dat! Maar we kunnen ook niet zonder de vrijwilligers die dagelijks patiënten begeleiden. Vrijwilliger Albert Hofblij tovert werkelijk bij iedereen een lach op het gezicht. Ook bij mij. Het mooie is: alle mensen in dit magazine grijpen als radartjes in elkaar. De patiënt, de collega, de student, de onderzoeker en de docent. Ze kunnen niet zonder elkaar. Dan zou er geen Erasmus MC zijn. Stefan Sleijfer Voorzitter van de Raad van Bestuur en decaan PUBL I EKSJAARVERSLAG 2022 3
RkJQdWJsaXNoZXIy ODY1MjQ=