Niet bang Tegen haar behandelaars is Gina er ook duidelijk over. ‘Elke keer als ik ze zie, vragen ze of ik er nog hetzelfde over denk. Ik heb er veel gesprekken over gehad, maar ze kunnen praten wat ze willen: ik ga niet dialyseren. Ik beslis zelf over mijn lijf en leven.’ Bang voor de dood is ze dan ook niet. ‘Waar moet ik bang voor zijn? Je merkt er toch niks van? Ik wil vooral geen lijdensweg.’ Haar familie is het eens met de keuzes die Gina maakt. ‘Mijn dochter zegt: het is jouw leven, jij moet beslissen. Ik heb ook nooit afhankelijk willen zijn van mijn kinderen. Als ik mijn dochter nodig heb, laat ze alles vallen en is ze er voor me. Maar ik wil geen beslag op haar leggen.’ ‘Ik heb al een mooi leven gehad. Wat wil ik nog meer?’ Ook niertransplantatie is ter sprake gekomen, vertelt Gina. ‘Ik heb gezegd, ook tegen mijn dokter: ik ben nu 75. Voorlopig ben ik niet aan de beurt. Dan ben ik straks tachtig als ik een nieuwe nier krijg. Dat kost veel geld en een heleboel mensen werken eraan. En dan leef ik misschien nog een jaar of vijf. Met alles wat ik heb: hartritmestoornissen, COPD, slechte nieren en artrose. Ik heb gezegd: geef die nier maar aan een jonger iemand. Zij hebben nog een heel leven voor zich. Ik heb al een mooi leven gehad. Ik ben verliefd, verloofd en getrouwd geweest, heb kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen. Wat wil ik nog meer? Ik ben een rijk en gelukkig mens.’ < PUBL I EKSJAARVERSLAG 2022 29
RkJQdWJsaXNoZXIy ODY1MjQ=