Niet kinderachtig De eerste jaren kan Gina zich goed redden met insulinespuiten, maar daarna stapelen de problemen zich op. ‘Het begon met een wondje aan mijn teen. Ik was op de camping in een punaise gaan staan en dat wondje ging ontsteken. Het ene gat was nog niet dicht of de strubbelingen begonnen aan mijn andere voet.’ De wonden genezen niet en één voor één worden haar tenen geamputeerd. Totdat twee jaar geleden haar hele onderbeen eraf moest.‘Toen ik dat hoorde, heb ik het twee dagen moeilijk gehad. Maar daarna was het over. Mijn familie had er meer moeite mee dan ik. Ik ben niet zo kinderachtig. Dan zeggen mensen: wat ben jij een harde. Dat is niet zo. Het is toch de realiteit? Ik kan wel gaan zitten janken, maar wat schiet ik daarmee op?’ ‘Ik leef liever korter en gelukkig’ Gina kreeg een beenprothese en redt zich daar naar eigen zeggen prima mee.‘Ik druk op een knopje en dan komt hij los. Dan wip ik zo in mijn rolstoel. Zo stof ik zittend mijn huis een beetje af. Ik kook ook nog zelf en doe mijn eigen afwas en strijk. Als het lekker weer is, ben ik elke dag buiten. Dan rijd ik in mijn scootmobiel een rondje door de buurt. De buurvrouw gaat mee op haar elektrische fiets. Zo blijf ik elke dag bezig, dat vind ik lekker.’ Lange lijst De diabetes en de amputaties zijn pas het begin van de lange lijst gezondheidsproblemen van Gina. In haar dossier staan ook artrose, hartritmestoornissen en COPD. ‘Ik heb al zo vaak in het Erasmus MC gelegen. Toen het ziekenhuis vijftig jaar bestond heb ik gevraagd of ik korting kreeg, maar dat zat er niet in.’ De laatste jaren maken de dokters zich vooral zorgen over de nieren van Gina. Door de diabetes gaat haar nierfunctie steeds verder achteruit. Al meerdere keren zat ze op het randje van nierdialyse. Dat is een behandeling waarbij afvalstoffen via een apparaat uit het bloed worden gefilterd. Gina kiest bewust om dit niet te doen, ondanks dat het volgens haar nefroloog wel mogelijk is. ‘Ik zie het niet zitten. Van andere mensen hoor ik dat je doodmoe bent als je terugkomt van dialyse. Het moet namelijk om de dag. De ene dag ben je in het ziekenhuis en kom je moe thuis. De andere dag ben je ‘s ochtends aan het bijkomen. Dan heb je nog een middag om iets te doen en de volgende dag moet je weer.’ Onrustige slaper Dialyse kan tegenwoordig ook thuis, tijdens het slapen. Maar ook dat wil Gina niet. ‘Ik ben een onrustige slaper. Wat als het slangetje losschiet? Dan moet er iemand naar mijn huis komen. Ik zie de ellende al voor me. Ik wil ook al die zooi niet in mijn huis.’ G INA VAN OORT 26
RkJQdWJsaXNoZXIy ODY1MjQ=