Als tiener stapte Laura elke dag met haar beste vrienden op de veerboot richting Dokkum, om daar de havo af te ronden. Nu, jaren later, woont en werkt ze in Groningen, maar de overtocht naar Schier is nog altijd een vast onderdeel van haar leven. “Ik ben er bijna elk weekend. Soms met de sneldienst, soms met de gewone boot – afhankelijk van hoe druk het is en hoeveel werk ik nog heb onderweg.” Laura groeide op op Schiermonnikoog, verhuisde voor haar studie Journalistiek naar de wal, en werkt nu als ‘digital awareness officer’ voor de gemeente Groningen. Toch is het eiland nooit uit beeld geraakt. “De jeugd die wij hier hebben gehad – die vrijheid, dat sociale – dat gun ik later mijn eigen kinderen ook.” Samen met haar vriendinnen droomt ze dan ook hardop van een toekomst op het eiland. “We zeggen voor de grap: als we kinderen krijgen, gaan we terug.” Die terugkeer blijkt in de praktijk lastig, door te weinig woningen en lange wachtlijsten. “Het aanbod is klein en de vraag is groot, daarnaast worden er op dit moment weinig nieuwe (huur)woningen gerealiseerd. Allemaal begrijpelijk maar toch jammer, er zijn zoveel leeftijdgenoten die in de nabije toekomst terug willen keren.” Toch blijft Laura optimistisch. Want het eilandgevoel zit diep. “Als ik op de boot zit, komt alles samen. Het uitzicht, de gesprekken, de herinneringen. Zelfs de oude veerboot m.s. Monnik roept nostalgie op – met z’n typische rode en blauwe banken. Ooit lag ik er met de boot drie uur vast in de vaargeul, maar zelfs dat werd een feestje.” En de toekomst? “Schier blijft altijd. En als de kans zich voordoet… dan ben ik zo terug.” Tussen wal en eiland VASTE REIZIGER IN BEELD Laura van der Zee (29) reist al haar hele leven naar Schiermonnikoog – en droomt van een definitieve terugkeer. Magazine van Royal Wagenborg I 53
RkJQdWJsaXNoZXIy ODY1MjQ=