xx AANBESTEDING De veerdienst is van groot belang voor het leven op de eilanden. Wie die verbinding mag verzorgen, wordt bepaald na een zogenoemde ‘openbare aanbesteding’ voor de Waddenveren West en Waddenveren Oost. Dat is een zorgvuldig proces waarin de Rijksoverheid besluit welke rederij vanaf 2029 het personenvervoer mag verzorgen van en naar de Friese Waddeneilanden Vlieland, Terschelling, Ameland en Schiermonnikoog. Maar hoe werkt dat precies? Hoe werkt een eigenlijk? Wat is een aanbesteding? In een aanbesteding schrijft de Nederlandse overheid op welke eisen en wensen ze stelt aan een dienst – in dit geval het personenvervoer per veerboot. Dat gaat over criteria als betrouwbaarheid, duurzaamheid, toegankelijkheid, vaartijden, tarieven en klanttevredenheid. Bedrijven die de dienst willen uitvoeren, kunnen zich inschrijven en laten zien hoe zij aan die eisen denken te voldoen. De aanbesteding van de Waddenveren West en Oost vanaf 2029 is een Europese aanbesteding. Dat houdt in dat bedrijven uit heel Europa zich kunnen inschrijven om deze veerdiensten te mogen uitvoeren, na gunning. Wat gebeurt er nu? Op dit moment zitten we in de consultatiefase. Het Rijk heeft een concept-Programma van Eisen opgesteld. Dat document beschrijft wat men belangrijk vindt voor de nieuwe concessie. Gemeenten, reizigersorganisaties, ondernemersplatforms, bewoners en andere betrokkenen kunnen daar nu op reageren. Daarna wordt het Programma van Eisen definitief gemaakt en opengesteld voor inschrijvingen. Verwachte planning Najaar 2025: rederijen kunnen hun bod indienen 2026: beoordeling van de inschrijvingen Eind 2026: gunning van de concessie 2029: nieuwe concessie gaat van start Wat merk jij daar nu van? Tot 2029 verandert er niets. Wagenborg volgt met grote belangstelling de totstandkoming van het definitieve Programma van Eisen voor de nieuwe concessie. Mocht de beslissing worden genomen om in te schrijven op de aanbesteding, dan delen wij daarbij geen inhoudelijke informatie – dat is onderdeel van de spelregels. Maar we vinden het wel belangrijk om open te zijn over het proces. Want een goede veerdienst is van levensbelang voor eiland en reiziger. En daar blijven we ons voorlopig met volle kracht voor inzetten. aanbesteding We nemen je mee in het proces GEHEIME PLEK OP SCHIERMONNIKOOG Wie Schiermonnikoog bezoekt, ontdekt al snel de natuur, de stilte, en het ontspannen ritme van het eiland. Wie nog verder kijkt komt op een vergeten stukje cultuurhistorie: de eendenkooi. Theun Talsma is de kooiker van Schiermonnikoog. Al zijn hele leven woont hij op de Kooiplaats, de boerderij die in 1861 werd gebouwd met de eendenkooi. “Misschien wel de mooiste plek van Nederland”, zegt hij zonder overdrijving. Samen met zijn vrouw Margo woont hij hier en houden zij deze plek levend. Vroeger voor de vangst, nu cultureel erfgoed Een eendenkooi is een omheinde plek, waar wilde eenden worden gevangen in een systeem van slootjes en vangpijpen. In de kooi zwemmen tamme eenden, die hun wilde soortgenoten lokken. Tegenwoordig wordt de kooi ingezet voor de wetenschap in plaats van de vangst. “Na 1945 kwam de kooi in verval, maar met een hoop aandringen is hij in 1990 gerestaureerd”, vertelt Theun. Hij werd toen officieel aangesteld als kooiker door de staatssecretaris. De kooi bleef eigendom van de staat en kwam onder beheer van Natuurmonumenten. Tot op de dag van vandaag onderhoudt Theun de kooi, ringt hij vogels en leidt hij bezoekers rond. Een andere wereld De eendenkooi is alleen toegankelijk via excursies. Achter het hoge houten hek overvalt het gevoel van rust. Onder een parasol van bladeren loop je richting een begroeid kooikershuisje. “Hier bewaar ik al mijn spullen: voer, gereedschap, noem maar op.” Dat het voer daar ligt weten de bewoners van de eendenkooi. Direct komen er kwakend wilde eenden, bergeenden, en een gans aangelopen. Om vanaf het huisje naar de andere kant van de eendenkooi te komen, loop je tussen de bomen door over een pad van mos. “Zo horen de eenden je niet. Het is een soort dik tapijt waar je op loopt.” Eenmaal aan de andere kant stap je van de groene koelte in een zonovergoten plek vol fruitbomen tussen de vangpijpen in. “Appels, peren, pruimen en bessen. Ik heb ze zelf neergezet. Maar ik moet er wel op tijd bij zijn, want de vogels zijn er ook gek op”, vertelt Theun lachend. Natuurlijke inzet Die vogels zijn meer dan welkom. Theun heeft op allerlei plekken vogelhuisjes opgehangen. In een schrift noteert hij al zijn bijzondere waarnemingen sinds 1965. “Sommige vogels heb ik maar één keer in mijn leven gezien, zoals de steppenkieviet. Dat was op 20 augustus 1982, zo vanuit mijn keukenraam. Je moet een beetje geluk hebben, maar ook je ogen open houden.” De liefde voor natuur reikt verder dan de eendenkooi. Theun komt graag op het strand om te jutten. “Het is een soort recycling: ik geef bruikbare spullen een tweede leven en neem het mee uit de natuur waar het niet thuishoort.” En komt hij op het strand een zieke of gewonde zeehond tegen, dan zet hij zich meteen in als zeehondenwachter. “Dat doe ik al meer dan 50 jaar zo.” Alles wat Theun vertelt, vertelt hij op zijn gemak zonder grootspraak. In die eenvoud schuilt iets bijzonders. Zo schreef de Dierenbescherming hem ooit een brief met de woorden: “Als alle mensen zoals u waren, dan was onze organisatie niet nodig.” Onderdeel van het eiland Een bezoek aan de Kooiplaats is meer dan zomaar een uitstapje. De eendenkooi is een plek waar natuur, cultuur en geschiedenis samenkomen, zorgvuldig bewaard door Theun en Margo. Alleen al de sfeer laat je anders naar het eiland kijken. En als dat nog niet genoeg is, dan zorgen de verhalen van Theun daar wel voor. De eendenkooi 18 I WPDetails Zomer 2025 WPDetails Zomer 2025 I 19
RkJQdWJsaXNoZXIy ODY1MjQ=