GROEI; EINDIG OF TOCH ONEINDIG? Filosoof Maarten Boudry (39) heeft een eigen kijk op de strijd tegen klimaatverandering. De Vlaamse filosoof heeft zijn vooruitgangsgeloof losgelaten in zijn boek: Waarom ons klimaat niet naar de knoppen gaat (een pleidooi voor het vooruitgangsdenken). Hij schrijft: “Onze beste hoop op een oplossing is het menselijk vernuft. De milieuvervuiling waarvoor in de jaren 70 terecht werd gewaarschuwd, is niet verminderd door minder te consumeren, maar door efficiënter te produceren. De hongersnoden worden niet beëindigd door gedwongen geboortebeperking, maar door een efficiëntere landbouw.” Voorjaar 2020: vliegtuigen bleven aan de grond, auto’s stonden stil en wat leverde dat op? Slechts 7 procent minder uitstoot! Wat zou je allemaal moeten laten om op nul uit te komen…? Vrijwel alles wordt geproduceerd met fossiele brandstoffen. “Economische groei hoeft niet ten koste te gaan van natuur en milieu. We doen steeds méér met minder”, schrijft ook journalist en filosoof Ralf Bodelier (63). “Daarbij maken we in toenemende mate gebruik van een grondstof waarvan de voorraad groeit: onze hersens.” Vijftig jaar geleden publiceerde de Club van Rome het rapport Grenzen aan de groei. De club meende dat een snel groeiende economie en een al even snel groeiende wereldbevolking dramatische gevolgen zouden hebben. Nog voor het jaar 2000 zou de voedselproductie instorten, zouden de grondstoffen opraken en zou het afval zich langs de straten ophopen. Niets van dit alles gebeurde. Maar de alarmbellen bleven rinkelen. Onverminderd hoor je over een grondstoffencrisis, een milieucrisis, een energiecrisis, een stikstofcrisis, een biodiversiteitscrisis en, natuurlijk, een klimaatcrisis. En de remedie blijft die uit 1972: we moeten grenzen stellen aan onze economische groei. Er is maar één probleem: er is vrijwel niemand die het doet. Geen enkel land overweegt zijn economische groei af te remmen, laat staan die stop te zetten. Ook individuele burgers zijn daar maar amper toe bereid. En misschien is dat niet zo erg, want economische groei levert niet alleen maar problemen op. Dankzij onze groeiende economieën groeit ook onze welvaart, onze gezondheid en ons geluk. Dat gebeurt niet alleen in het rijke deel van de wereld; economische groei komt ook ten goede aan arme landen. Anders dan consuminderaars bepleiten, hebben we, wereldwijd, dan ook niet minder groei nodig maar méér. Meer energie, meer welvaart, meer onderwijs, meer gezondheidszorg, meer schone technologie. En ja, ook meer bossen en meer schone zeeën en meer frisse lucht. En daar hebben we onze hersens voor nodig! Ik vind dat een hoopvol en opwindend vooruitzicht. COLUMN: GER VAN LANGEN “ We verlangen voortdurend naar zekerheden, maar die zullen niet bijdragen aan onze groei.” Boeddha WPDetails Zomer 2024 I 37
RkJQdWJsaXNoZXIy ODY1MjQ=