oogaandoening heb. Toen het Syrische regime mijn stad Ar-Rastan belegerde, konden we onze woonplaats niet meer uit. Dus kon ik ook niet naar mijn oogarts in Homs voor medische zorg waardoor mijn ogen verslechterden. Omdat ik ernstig gevaar liep en medische zorg nodig had, vluchtte ik naar Turkije. Een levensgevaarlijke reis. De nachtelijke bootreis daarna naar Griekenland zal ik nooit vergeten. Ik zat met 43 vluchtelingen in een rubberboot voor 10 personen. Dat ik er best Europees uitzie en redelijk goed Engels spreek, hielp mij bij de rest van mijn reis.” Nederlanders zijn geweldige mensen Toen Wardan in de zomer van 2021 in Nederland aankwam, voelde hij dat zijn leven opnieuw begon. ”Daar ben ik alle Nederlanders heel dankbaar voor. Ik wilde graag naar Nederland omdat ik hoorde dat Nederlanders heel vriendelijk zijn voor andere volken. Die sympathie kennen we niet in Syrië. Daar zijn mensen wreed naar elkaar. Ik vind Onze gezinshereniging was onvergetelijk “Het was de eerste keer in ons leven dat mijn vrouw, kinderen en ik zo lang niet bij elkaar waren. Als arts in Syrië sliep ik soms ’s nachts in het ziekenhuis omdat er spoedgevallen waren. Dat was dan maar één nacht. Nu 3 jaar. Het was een hele zware periode voor ons. We zijn erg aan elkaar gehecht. De dag dat we elkaar eindelijk weer zagen, was onvergetelijk. Mijn vrouw maar ook mijn kinderen omhelsden me stevig. Dat had ik niet verwacht omdat mijn dochters en zoon nog zo jong waren toen ik vluchtte. Al vertelde mijn vrouw me steeds dat ze mij heel erg misten. De kinderen kwamen in Nederland aan op het moment dat de scholen in Syrië weer opengingen. Ze wilden graag hun vrienden zien, maar zagen hun vader. Nu mijn kinderen hier enkele maanden op school zitten, zijn ze gewend en hebben ze nieuwe vrienden. Daar zijn ze heel blij mee. En ik ben erg blij dat ze zo snel integreren in de Nederlandse samenleving. Ik droom ervan dat hun leven veel mooier zal zijn dan het leven dat wij in Syrië hebben meegemaakt. En dat de IND mijn aanvraag goedkeurt om mijn moeder naar Nederland te laten komen. Zij bleef alleen in Syrië achter nadat mijn vrouw en kinderen vertrokken.” Mijn buren zijn erg vriendelijk Het gezin Joma woonde in Syrië heel anders. “Onze woning was gelijkvloers met 2 kamers, een woonkamer en een slaapkamer. Mijn vrouw en ik sliepen in de slaapkamer, de kinderen in de woonkamer. Nu hebben mijn vrouw en ik een kamer voor onszelf. Mijn 2 dochters hebben een kamer en mijn zoon heeft een eigen kamer. Het valt me op dat Nederlanders hun tuin belangrijk vinden. Bij elke woning is een andere tuin. Mijn buren zijn erg vriendelijk. Op straat begroeten we elkaar. Ze vragen of ik hulp nodig heb en hoe het in Vlijmen bevalt. Omdat ik geen Nederlands met ze kan praten, beperkt ons contact zich voornamelijk tot bedanken en glimlachen. Ik wil heel graag snel Nederlands leren om goed met mijn buren te kunnen communiceren en mijn gevoel van dankbaarheid en respect over te brengen.” Nederland is mijn tweede land “Het leren van de taal zie ik als eerste en belangrijkste stap om Nederlander met Nederlandse rechten en plichten te worden. Ik houd van alles in Nederland en ik kan nog meer als ik de taal spreek. Mijn vrouw droomt ervan om hier als apotheker te werken en ik als arts. Als ik ons moeilijke en Nederlanders geweldige mensen, nog veel vriendelijker dan ik had gedacht, Het leven in Syrië is gebaseerd op willekeur, in Nederland op discipline, wetten, rechten en respect naar elkaar. Zo zou het overal moeten zijn.” Gezin en ouders bleven achter Wardan liet zijn vrouw, 3 kinderen en ouders achter in Syrië. Zijn broers, zussen en vrienden waren al eerder gevlucht of tijdens de oorlog omgekomen. “Toen ik Syrië had verlaten, achtervolgde het Syrische regime mijn vader met de vraag waarom ik was gevlucht. Hij belde me en was erg boos op mij. Hij zei dat ze hem lastigvielen en beledigden door mijn vertrek. Maar ook dat hem dat niets deed zolang het goed ging met zijn kinderen. Mijn vader was erg verdrietig en woedend wat hem werd aangedaan en kreeg plotseling een hersenbloeding. Een paar dagen later overleed hij. Traumatisch voor mij, omdat ik het gevoel heb dat ik de oorzaak ben van zijn dood.” Woonveste gaf mij toekomst Wardan verbleef in verschillende AZC’s in Nederland totdat hij na bijna 3 jaar een woning in Vlijmen kreeg toegewezen. “Toen ik het huurcontract bij Woonveste tekende en de sleutel van mijn woning kreeg, was ik zo dankbaar. Ik kreeg de kans om hier een gelukkige en welvarende toekomst op te bouwen. Als welkom gaf Woonveste mij een emmer met onder meer koekjes. Voor sommige nieuwe huurders stelt dat misschien niks voor, voor mij was het iets heel groots. Er was iemand die niet alleen zorgde voor een woning, maar ook voor de bewoner.” Asiel aanvragen in Nederland Mensen die bescherming nodig hebben vanwege een onveilige situatie in hun thuisland, kunnen in Nederland asiel aanvragen. De Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) beoordeelt of een asielzoeker echt bescherming nodig heeft vanwege de gevaarlijke situatie in zijn land van herkomst. Een asielzoeker wordt een ‘statushouder’ als hij een tijdelijke verblijfsvergunning krijgt. Na 5 jaar wordt de verblijfsvergunning opnieuw beoordeeld. WOONVENSTER | januari/februari 2025 15
RkJQdWJsaXNoZXIy ODY1MjQ=