Zijn grote liefde en maten Theo wordt in 1936 geboren in Drunen. Als kind woont hij tegenover zijn grote liefde, Diny van der Heijden. Op 30-jarige leeftijd trouwt hij met haar. Zijn vrienden noemt hij ‘de broers’ en ‘de uitslovers’. Samen richten ze carnavalsvereniging De Kwakballen op. “Dat was het begin van de kikvors op carnavalskleding”, vertelt hij, terwijl hij een oude foto erbij pakt. “Kijk, dit zijn de eerste Kwakballen: Niek de Gouw, Toontje en Jos Melis, Jos Verhoeven, Mari Brok, Jos en Andre Leijtens en ik. Een mooi stel. Al leven velen niet meer. Ik weet nog dat we in het eerste jaar met een rok aan gingen carnavallen. Dat was uitdagend voor die tijd, omdat meiden nog niet mee mochten doen. Later wel. Gelukkig maar”, knipoogt hij. Mooie herinneringen aan vele clubs Mooie herinneringen koestert hij ook aan de vele clubs waarbij hij zat. “Ik heb lange tijd jeugdwerk gedaan bij Jong Nieuwkuijk en heb bijna 40 jaar bij toneelvereniging ONA gezeten. Ook was ik de speaker bij de triatlon van DAK en was betrokken bij de 11-kamp bij de Roeivijver, een mooi spektakel voor de jeugd. Verder zat ik nog 12 jaar in de gemeenteraad en voetbalde ik 25 jaar bij RKDVC. Ach, ik deed het gewoon allemaal graag. En Diny vond het goed. Zij was trouwens net zo actief als ik. En zelfs het eerste vrouwelijke raadslid van Drunen”, klinkt het trots. Verhuizen naar de Schoolstraat Theo en Diny wonen samen in de Marktstraat, de Meidoornstraat en vanaf de opening van het wooncomplex in 1998 in de Schoolstraat. “De begintijd was wel zwaar. Dat kwam door de zwakke gezondheid van Diny. Ik heb haar ook al vroeg moeten afgeven. Kort na onze verhuizing naar dit appartement werd ze ernstig ziek. Ik heb destijds alles zelf ingericht, omdat zij steeds in het ziekenhuis lag. Ze is wel 33 keer geopereerd. Ik had grote zorgen en nauwelijks tijd voor ons nieuwe huis. Ik ben ook eerder gestopt met werken om voor haar te kunnen zorgen”, vertelt de voormalig schoenmaker van De Veste. ‘Het is stil in huis’ In 2001 komt Diny te overlijden. “Sindsdien is het stil in huis. We hadden geen kinderen, dus ik heb ook nauwelijks aanloop. Misschien is dat wel mijn eigen schuld. Ik heb 3 jaar alleen maar voor Diny gezorgd en anderen niet meer opgezocht. Na haar overlijden ben ik nog wel vrijwilligerswerk gaan doen bij de Hunenhof en een zorgboerderij in Giersbergen. Ik wilde toch graag weer contact met anderen. Vanwege zijn hoge leeftijd is hij inmiddels gestopt met het vrijwilligerswerk. “Ik ben nog best zelfstandig. Met mijn scootmobiel rijd ik nog weleens rond. Al ben ik de laatste tijd wat minder in het centrum geweest. Een inbraak thuis heeft me schrik aangejaagd. De voordeur was geforceerd met een koevoet en alles was overhoop gehaald. Honderd euro was er gestolen. Sindsdien ben ik niet graag meer van huis. Ik bezoek eigenlijk alleen nog het koffiemomentje en de gezamenlijke maaltijd bij zorgcentrum Zandley. “Ach, ik probeer me maar een beetje nuttig te maken. Als het kan, help ik bij de bingo of haal ik mensen op om naar de activiteiten te komen. In de ochtend haal ik de krant voor de buurvrouw en in de avond speel graag een potje jokeren met anderen. Ik loop weliswaar geen polonaise meer, maar vermaak me prima hier.” Theo Kouwenberg uit Drunen zit graag op zijn balkon, waar voorbijgangers hem nog weleens groeten. WOONVENSTER | oktober 2024 19
RkJQdWJsaXNoZXIy ODY1MjQ=