Tonnie Pullens en Jo Putmans over hun werk bij het vroegere Woonveste Jo (77): “Ik zou het zo weer overdoen. Woonveste heeft mij weer laten leven” 25 JAAR WOONVESTE: “Ik ga nog regelmatig lunchen met een aantal collega’s van meer dan 21 jaar terug.” Hoe mooi als je als pensionaris zo terug kunt kijken op je werkzame leven. Ook zijn oud-collega Tonnie Pullens (81) kijkt met veel plezier terug op de hechte club collega’s: “Ik ga nog regelmatig lunchen met een aantal collega’s van meer dan 21 jaar terug.” Hoe mooi als je als pensionaris zo terug kunt kijken op je werkzame leven. In het kader van ons 25-jarig jubileum gingen we in gesprek met deze fitte gepensioneerden. Wat maakte hun werk bij Woonveste en haar voorganger woningstichting Drunen zo bijzonder en hoe kijken ze nu naar jubilaris Woonveste? Jo kwam in 1990 in dienst bij woningstichting Drunen als bouwkundig opzichter mutatie en klachtenonderhoud. “Twee jaar later werd ik opzichter planmatig onderhoud en nieuwbouw. Na de fusie ( noot redactie: van de woningstichtingen Leygrave Vlijmen, Drunen en Heusden) was ik allround technisch medewerker voor planmatig onderhoud en nieuwbouw. Ik vond het fijn dat ik er voor huurders kon zijn, ze een luisterend oor kon bieden als ze bijvoorbeeld een dierbare hadden verloren. Ook omdat ik hetzelfde heb meegemaakt. Mooi om later van huurders terug te horen dat ze dat zo waardeerden. Ik ben er wel eens op aangesproken door de directie. ‘Jo, jij bent zo sociaal…’ Ik schrok ervan. Gelukkig volgde toen ‘ga vooral zo door’.” Tonnie leerde omgaan met computers Tonnie begon in 1992, ook bij woningstichting Drunen aan het Engelandplein en verliet de organisatie in 2003. “Ik begon toen om de drukte van de huursubsidieaanvragen mee te verwerken. Op het Engelandplein werkten we met tien mensen, zes vrouwen en vier mannen, in twee flats. Later werkte ik bij de receptie en deed ook administratief werk. In die tijd moesten we ook met computers gaan werken Dan was ik iets aan het uitwerken en ging de telefoon, ik had een keer het bestand niet opgeslagen, toen kon ik weer helemaal opnieuw beginnen. Dat was één keer, daarna ben ik het nooit meer vergeten! Gelukkig had ik jongere collega’s die me altijd goed hielpen. Van die kennis heb ik nog steeds profijt.” “Ik ben opnieuw gaan leven toen ik ging werken voor Ad” Als het gaat over wat het werken zo fijn maakte, valt geregeld de naam Ad de Folter, de toenmalige directeur van woningstichting Drunen. Jo: “Je mocht jezelf zijn. Ad was heel benaderbaar. Als je initiatief toonde, werd daar ook iets mee gedaan.” Voor Jo gaat de rol van Ad nog verder. “Ik ging opnieuw leven toen ik ging werken voor Ad. Ik kwam uit een hele moeilijke periode in mijn leven en kreeg onder zijn leiding de vrijheid en het vertrouwen om volledig te herstellen en te groeien in diverse functies. Helaas is Ad overleden.” Een hele fijne man om voor te werken Tonnie: “Ik heb er altijd heel fijn gewerkt. Er was een goede werksfeer. De collega’s waren echt een eenheid. Ook als er iets naars gebeurde, waren ze er voor je. Directeur Ad was heel relaxed. Als het vijf uur was en ik wilde nog iets afmaken, dan zei Ad ‘morgen is er weer een dag’. Zo rustig bleef hij ook toen hij op kantoor opgesloten zat in de lift zonder alarmknop of mobiele telefoon. Ik zou in paniek raken. Het was gewoon een hele fijne man om voor te werken.” Met de fusie in 1999 werd het anders Tonnie: “Er kwamen collega’s van drie verschillende woningstichtingen bij elkaar. Je moest aan elkaar wennen. Het was minder intiem, geen korte lijntjes meer. Ik vond het ‘ons Jaarlijkse pensionado borrel 14 WOONVENSTER | oktober 2024
RkJQdWJsaXNoZXIy ODY1MjQ=