De oorlog in het voormalig Joegoslavië zorgt er eind 1999 voor dat Ljilja vanuit Noord-Montenegro naar Nederland vlucht met haar zoontje van 8 en dochter van 4. De Servische wordt de eerste tijd opgevangen in een tent in Mill. “Ik herinner me nog de kou en de wind. Het was november.” Na dit verblijf bij het aanmeldcentrum voor asielzoekers start een grote verhuismolen die draait tot ruim vier jaar later hun verblijfsvergunning definitief is. “We zijn zeven keer verhuisd. Vanuit Mill naar opvanglocaties in de provincie Zeeland, naar Gilze en Rijen, Berlicum, Leeuwarden, Zwolle, Aalten en uiteindelijk Vlijmen. “Alles bij elkaar een heftige tijd, vooral voor de kinderen, maar we waren hier wel veilig.” Intens gelukkig Vanaf het allereerste moment dat Ljilja op 20 januari 2004 de Pastoor Smoldersstraat in Vlijmen binnenstapt, voelt haar woning als thuis. “In een asielzoekerscentrum heb je nauwelijks privacy. Je deelt voorzieningen als de keuken, badkamer en toilet met andere vluchtelingen. Velen uit andere landen, die je dus niet kunt verstaan. Dat is zeker niet gemakkelijk geweest. In Vlijmen hadden we opeens een heel huis voor onszelf. Ik was intens gelukkig.” Op het nieuwe woonadres lacht het geluk haar toe en wordt in oktober 2005 nog een dochter geboren. Het gezin bouwt een mooi, zelfstandig bestaan op. Desondanks strandt Ljilja’s huwelijk een paar jaar geleden. Sindsdien woont ze alleen met haar dochters van 28 en 17. Haar zoon van 32 woont inmiddels op zichzelf. Sloop en nieuwbouw Kort na haar scheiding ontvangt ze bericht dat de 22 woningen in de Pastoor Smoldersstraat op de nominatie staan voor sloop en Woonveste nieuwe woningen laat bouwen op die locatie. “In het begin waren we het niet eens met dit plan. We dachten: waarom zou ons fijne huis moeten verdwijnen? Het kan toch ook gewoon opgeknapt worden, net als al die andere huizen in de wijk? Ik wilde mijn fijne buurman Wim ook niet kwijtraken. Onze kinderen hebben het altijd zo fijn gehad bij hem en zijn overleden vrouw Dinie. Het voelde alsof we opnieuw ons thuis moesten verlaten.” ‘In het begin waren we het niet eens met dit plan. We dachten: waarom zou ons fijne huis moeten verdwijnen?’ Woonveste gaat met alle bewoners uit de straat één-op- één in gesprek en komt met een aanbod op maat. Het protest in de straat verstomt. Ljilja geeft in dit gesprek aan dat ze liever niet naar een andere wijk verhuist. “Ik houd van deze plek. Mijn kinderen konden hier eindelijk weer veilig buiten spelen en opgroeien zonder militairen in de straat. Het uitzicht op de Speelberg symboliseert voor mij dit geluk. Hier zag ik mijn kinderen zorgeloos kind zijn.” Lange tijd hoopt Ljilja dat de sloop niet door zal gaan en reageert mede daardoor ook nauwelijks op ander woningaanbod. “Ook omdat ik niet wilde gaan kijken bij huizen die aan de andere kant van Vlijmen werden aangeboden. Toen we veel straatgenoten zagen verhuizen, hadden we door dat wij uiteindelijk ook moeten gaan. Buurman Wim is intussen ook vertrokken. Hij woont in een seniorenwoning aan de andere kant van Vlijmen. Hij is gelukkig in zijn mooie, nieuwe huis. Ik hoop dat wij dat gevoel ook krijgen straks.” In de eigen wijk Ljilja houdt tijdens haar zoektocht vast aan haar wens om in de eigen wijk te blijven wonen en reageert op een onlangs opgeknapte woning in de buurt. Ze krijgt de keuze uit twee woningen. De eerste bezichtiging viel haar zwaar. “De woning stond leeg en het voelde zo onwennig. Later zijn we nog eens gaan kijken, toen woonde er tijdelijk een gezin in. Het oogde al heel anders. We kregen er ook meer een thuisgevoel bij. Ik heb met mijn dochters gesproken hoe zij erin stonden om naar deze woning te verhuizen. De jongste vindt het nog steeds moeilijk om het huis te verlaten waar ze is geboren. Maar we gaan er samen voor.” Verhuizen Begin april zou de verbouwing klaar zijn en de verhuizing plaatsvinden. Die planning bleek niet haalbaar. “Het groot onderhoud aan onze nieuwe woning was op dat moment nog niet af. We mogen nu een paar weken langer in ons oude huis blijven. Heel fijn natuurlijk.” In de woonkamer stapelen intussen de dozen met ingepakte spullen zich op. “De verhuizing is al over een paar weken. Ik lig er eerlijk gezegd weleens wakker van. Een beetje stom misschien, want het is exact hetzelfde huis als dit! Maar het staat wel op een andere plek en er liggen zoveel mooie herinneringen in dit fijne huis. Het doet wel zeer als je een geliefde plek achter moet laten. Uit ervaring weet ik dat we op een andere plek weer gelukkig kunnen worden. Dat hebben we eerder ook gedaan.” Ljilja is druk bezig met inpakken voor de aanstaande verhuizing. De sloop van de woningen in de Pastoor Smoldersstraat start in de herfst van dit jaar. Alle woningen zijn dan leeg. In 2024 start de nieuwbouw. Kijk voor de laatste plannen over nieuwbouw in Vliedberg op www.woonveste.nl. WOONVENSTER | juli 2023 15
RkJQdWJsaXNoZXIy ODY1MjQ=