-16- Huizen in plaats van kapotte gebouwen Lachende kinderen in plaats van soldaten Fietsende mensen in plaats van tanks Blijven in plaats van vluchten Vreugde in plaats van angst Dromen in plaats van vechten Praten in plaats van schreeuwen Vrijheid in plaats van oorlog en luisteren naar elkaar: Dan zal de wereld mooi zijn Een wereld zonder gevaar. Namens de Werkgroep Mariabedevaart Een dag niet gelachen... Timmerman Bertus, die elke zondag trouw vooraan in de kerk zit, krijgt huisbezoek van meneer pastoor. Er wordt een goeie fles cognac op tafel gezet en in deze gezellige sfeer vraagt Bertus aan de pastoor, of hij zijn hond, Fides, zou willen dopen. De priester, geschrokken door dit ongebruikelijke verzoek, verslikt zich bijna in zijn borrel waarop Bertus zegt: ‘Weet u meneer pastoor, ik heb een heleboel spaargeld op de bank maar verder kind noch kraai… alleen maar mijn Fides met wie ik veel opheb. Ik wil het beestje graag laten dopen, dat zou me erg gelukkig maken. Ik weet dat het dak van onze kerk al jaren lekt… ik heb een voorstel. Als u Fides doopt, neem ik de kosten van het herstel én het hele karwei voor mijn rekening.” Dit argument trok de armlastige pastoor uiteindelijk over de streep en niet lang daarna kreeg Fides het sacrament van de doop toegediend. Het verhaal ging echter als een lopend vuurtje rond en bereikte zelfs de bisschop, die de pastoor meteen op het matje riep. Schoorvoetend trok de zieleherder naar ’s-Hertogenbosch. “Ik weet dat het niet de normale gang van zaken is, monseigneur”, verontschuldigde de pastoor zich, “maar het baasje van Fides bood aan om ons kerkdak te repareren – gratis!” De bisschop kijkt bedachtzaam uit het raam naar de Sint-Janskathedraal, ziet het dak van dat grote godshuis, en vraagt: “Zou Fides misschien ook nog gevormd willen worden??” Esther Romeijn
RkJQdWJsaXNoZXIy ODY1MjQ=