Vrijwilligers: 250 KERN GEGEVENS Medewerkers: 675/ 350 fte Bewoners: 196 langdurend, 24 kortdurend, waaronder palliatief-terminaal Cliënten in de wijk: wijkverpleging 265 huishoudelijke zorg 275 Professionele zorg ‘We krijgen inmiddels wel waardering vanuit de regio. ‘Ze zijn een eigenzinnige organisatie,’ wordt er dan gezegd, ‘maar ze doen het wel verrekte goed.’ Paul Sneep laat een trotse glimlach zien. Ook buiten de regio is er belangstelling. ‘We hebben zelfs bezoek uit Tsjechië en Finland mogen ontvangen. Dat heeft met een aantal projecten te maken die nu lopen. We zijn bijvoorbeeld afgestapt van de echt gesloten afdeling voor mensen met dementie. Dat gebeurt overigens bij meer instellingen. Opsluiten en gesloten deuren geven mensen met dementie juist veel onrust, angst, boosheid en dwaalgedrag. Als je ruimte en vrijheid geeft, wordt hun gedrag weer normaler.’ ‘Bij de nieuwbouw in 2019, toen we de oude aanleunwoningen vervingen, hebben we acht kleinschalige woongroepen gerealiseerd voor mensen met dementie. Daar is een domoticasysteem ingericht waarmee mensen vrijheid krijgen dankzij een polsbandje. Dat polsbandje hebben ze nodig om weer in hun eigen kamer te komen. Maar daarmee kunnen ze wel de afdeling af, het gebouw uit en de tuin in. We hebben een grote tuin die helemaal afgesloten is en daar kunnen mensen met dementie vrijuit rondlopen. Er zijn er die meehelpen in de tuin en sommigen maken alleen een wandelingetje. Onze zorgmedewerkers laten ze daar met een gerust hart gaan, omdat we daar specifieke medewerkers hebben voor toezicht. De bewoners kunnen de brasserie of onze eigen winkel in lopen. De mate van vrijheid is heel groot! En omdat ze vrijheid ervaren, worden er nauwelijks ‘vluchtpogingen’ ondernomen. Slechts bij enkele cliënten is het nodig dat zij een GPSsysteem meedragen om hen snel te kunnen traceren. We willen dat de kwaliteit van leven van de cliënt hetzelfde blijft of verbetert. We zitten daarom niet tot twee decimalen achter de komma te rekenen of het gaat, of ons af te vragen hoe het allemaal moet. We kiezen voor een project en dan gaan we ervoor. En we kiezen bewust voor Bunschoten als werkterrein. We krijgen voor de wijkzorg ook aanvragen vanuit de regio. Maar daar zeggen we nee tegen. Bunschoten is onze scope, daar zijn we sterk. Ik ben van mening dat grotere zorgorganisaties meer moeten decentraliseren en hun locaties tot echte wijkcentra zouden moeten maken. En daar moet dan ook de verantwoordelijkheid voor genomen worden. Er moet nog meer naar de wijk!’ Meer verbinding Zelf viert Paul Sneep dit jaar een persoonlijk jubileum. Het is in 2022 twintig jaar geleden dat hij in dienst trad bij De Haven. ‘Ik kwam uit het bedrijfsleven, ik heb een bedrijfseconomische opleiding gevolgd aan de VU en heb met name in de grafische industrie gewerkt. De overstap naar de zorg was een bewuste keuze. In het bedrijfsleven begon ik steeds meer de verbinding te missen tussen wie ik zelf ben, mijn christelijke geloof, mijn activiteiten in mijn vrije tijd voor kerk en hulpverlening en mijn werk. Ik wilde dat aan elkaar knopen en meer verbinding hebben met mensen. Dat het de ouderenzorg werd is toevallig. Dat kwam op mijn pad via een kennis die mij attendeerde op de vacature. Ik voldeed beslist niet aan de eisen: ervaring in de zorg en affiniteit met een bouwproces. De bouwplannen voor de nieuwbouw van het hoofdgebouw lagen op dat moment min of meer klaar. Op aandringen van het managementteam werd ik toch uitgenodigd voor een gesprek, want ik had managementervaring in het bedrijfsleven, op diverse terreinen: automatisering, administratie en personeelswerk. Het klikte en ik ben nooit meer weggegaan.’ WE ZIJN WARS VAN BUREAUCRATIE!’ PAUL SNEEP 10
RkJQdWJsaXNoZXIy ODY1MjQ=