25-26 Presentatiegids 73 72 HENNIE - 10 JAAR STEDOCO! had ik geen interesse. Wat beide meiden echter niet wisten was dat Kees en ik allang een paar keer samen op stap waren geweest en dat het buitengewoon goed klikte tussen ons”. Kees en Hennie traden in het huwelijksbootje en gingen in Hoogblokland wonen. Een jaar later werd dochter Brenda geboren en drie jaar later dochter Manouk. Hennie was gelukkig, weliswaar kon ze zelf niet meer voetballen maar het moederschap was ook altijd een grote wens geweest. Toch presteerde Kees het om haar nog gelukkiger te maken. “Ik wilde altijd al graag terug naar Heukelum en Kees wist dat. Na 6 jaar in Hoogblokland gewoond te hebben kwam hij op een dag thuis met de mededeling dat hij een huis in Heukelum had gekocht. Een mooie verrassing. Gelukkig kon Kees ook goed aarden in Heukelum, ik denk dat hij daar intussen meer mensen kent dan ik”. Met zo veel voetbalgenen in de familie (Kees is ook altijd keeper geweest) was het bijna logisch dat beide dochters ook gingen voetballen. En dat zorgde weer voor de terugkeer van Hennie naar SteDoCo. Oudste dochter Brenda werd namelijk gescout voor de nieuw opgezette meisjes- academie in Hoornaar. Jeugdige talenten uit de wijde omgeving konden bij SteDoCo drie keer per week trainen en onder begeleiding huiswerk maken. “Die beginjaren van de voetbalacademie waren de mooiste jaren. Wim Bronkhorst was de trainer en wij hielpen met diverse moeders met de huiswerkbegeleiding en het verzorgen van het eten. Omdat we zo vaak hier op de voetbal waren heb ik op een gegeven moment gevraagd of mijn jongste dochter ook met de academie mee mocht trainen en gelukkig was dat mogelijk. Dit was echt een geweldige tijd, alles was voetbal”. Helaas is de voetbalacademie ter ziele en ook de meiden van Hennie voetballen allang niet meer. Toch is Hennie bij SteDoCo gebleven en heeft ze na diverse vrijwilligersfuncties haar ware roeping gevonden. “Ik ben nog keeperstrainer geweest, onder andere van Femke Klomp, en ook nog een jaartje leidster van dames 2. Toen kreeg ik de kans van de vereniging om een opleiding tot sportmasseur te volgen. Ik had dit nog nooit gedaan maar ben gek van het spelletje en wilde dolgraag iets binnen de voetballerij blijven doen”. Het bleek een schot in de roos. En na vier jaar verzorgster bij dames 1 geweest te zijn stapte Hennie tien jaar geleden over naar heren 1. “Die eerste jaren bij de heren was het best wel even wennen voor iedereen. Je zag toen nog maar weinig vrouwen al verzorgster bij een herenelftal. Je bent toch een vrouw in een mannenwereld. Gelukkig komt het tegenwoordig steeds vaker voor. Maar ik heb er zelf nooit echt problemen mee gehad, als je gewoon je ding doet word je al snel geaccepteerd en is het normaal”. In de jaren bij de mannen heeft Hennie al heel wat trainers voorbij zien komen. Wat is voor haar belangrijk om tot een goede samenwerking te komen? “Ik heb inderdaad al met heel wat trainers gewerkt. Te beginnen met Virgil Breetveld, toen Frans Adelaar, Gijs Zwaan, weer Frans Adelaar, Rick Adjei, Gert Jan Karsten en Klaas Wels. En dit komend seizoen natuurlijk onze nieuwe trainer Dennis de Nooijer. Over de laatste kan ik nog niet oordelen maar ik moet zeggen dat ik me door de meeste van bovengenoemde trainers wel gewaardeerd voelde als staflid. Maar zonder anderen tekort te doen was de samenwerking met Rick Adjei echt helemaal top, die betrok iedereen van de staf bij het team. Het gaat mij niet zo zeer om het adviseren of een speler wel of niet kan spelen, het gaat om het hele groepsproces. Niet alleen beloven met je te praten maar dit ook daadwerkelijk doen. Bij Rick was iedereen van de selectie echt één met alles, spelers en staf”. SteDoCo start dit seizoen met een nieuwe hoofdtrainer en diverse nieuwe spelers. Wat zijn de verwachtingen van Hennie? “Ik vind het moeilijk om in te schatten waar we momenteel staan met dit elftal. We hebben toch wat nieuwe spelers die van een lager niveau komen en het is afwachten hoe zij zich aanpassen aan het niveau van de Derde Divisie. Maar de wil is er en de sfeer is goed dus wie weet waar het ons gaat brengen. Voor mijzelf zou het slim zijn als de vereniging op zoek gaat naar nog wat meer ondersteuning bij de verzorging. We hebben natuurlijk al fysiotherapeut Bart den Hartog die meerdere keren per week op de voetbal aanwezig is. Maar ik ben ook de jongste niet meer en een extra verzorger erbij zou goed zijn voor de toekomst”. Betekent dit dat we niet nog eens tien jaar gaan genieten van Hennie? “Tien jaar is veel, maar je weet het nooit. Intussen ben ik ook oma geworden en pas ik één dag per week op. Maar ik hou voorlopig nog te veel van het spelletje om te stoppen. En Kees moet sowieso nog een paar jaar werken”, en lachend: “dus wat zou ik dan de rest van de week alleen thuis moeten doen?” De training van de selectie is afgelopen. Hoewel we nog uren met Hennie kunnen praten wordt er al weer hard geroepen dat de mannen haar nodig hebben. Gefeliciteerd Hennie met dit bijzondere tienjarige jubileum en respect voor deze echte SteDoCo vrouw! Karin de Kruyk
RkJQdWJsaXNoZXIy ODY1MjQ=