25-26 Presentatiegids 19 18 DE MEIDEN EN VROUWEN VAN STEDOCO Omdat je deze ervaringen iedereen gunt ben ik graag onderdeel van de begeleiding van de huidige meidenafdeling van de club. Gedurende een aantal jaren van afwezigheid vanwege zwangerschappen en opgroeiende kinderen bleek dat de liefde voor het voetbal ook in hun genen verstopt zit. En hoe leuk is het als blijkt dat de leeftijdgenoten van toen inmiddels ook voetballende dochters proberen op te voeden. Met de gezelligheid van toen, om door te geven waar we zelf zo enorm van hebben genoten. Clubgevoel, teamspirit, dezelfde passie. En als we dan rondkijken over de velden en wekelijks jonge meiden, puber-meiden en vrouwen zien strijden om de bal, met passie, met enthousiasme en plezier, dan is er eigenlijk niets veranderd. SteDoCo is altijd een vereniging waar de mannen- en vrouwenafdeling hand in hand gaan. De landelijke bekendheid is inmiddels vooral te danken aan de mannen, maar binnen de meidenafdeling ervaren we evengoed de steun en de aandacht van de vereniging. En dat is wat ons één club maakt. Eerlijk is eerlijk, het niveau is veranderd. Het meidenvoetbal is immers ook veranderd. Veel meer meiden die kiezen voor voetbal, met als gevolg dat het niveau omhoog gegaan is. BVO’s die vrouwenvoetbal serieus nemen, en scouts die op zoek zijn naar talenten. Grote veranderingen ten opzichte van 30 jaar geleden. Wat niet veranderd is, is het plezier dat de meiden beleven en het enthousiasme om te leren en te ontwikkelen. Dezelfde passie, hetzelfde doel. En dat is precies waarom we zoveel voldoening ervaren om de meiden van nu te begeleiden en te helpen ontwikkelen, sportief en als persoon. Met dank aan de vereniging die het meidenvoetbal van toen en van nu serieus neemt. Nicole Versteeg MIJN OVERSTAP NAAR DE MEIDEN Dit seizoen is alweer mijn derde jaar als trainer bij de meiden. Daarvoor heb ik drie seizoenen de jongens getraind. Mijn tweeling, Gijs en Sophie, begon ooit samen bij de jongens. Totdat Sophie op een dag zei dat ze liever bij de meiden wilde voetballen. Maar wel op één voorwaarde: dat ik mee zou gaan als trainer. Eerlijk gezegd stond ik daar in het begin wat sceptisch tegenover. Je hoort vaak dat meidenvoetbal ‘anders’ is, en dat klopt ook. Het grootste verschil zit in de beleving. Bij de jongens draait het vaak meer om winnen, sneller willen zijn dan de ander, stoer doen en elkaar uitdagen. Bij de meiden merk je dat het plezier in het samen doen minstens zo belangrijk is. Wat opvalt bij de meiden is hoe verschillend ze zijn in beleving. De een is altijd bloedfanatiek en wil in elke training het uiterste uit zichzelf halen. De ander komt vooral voor de gezelligheid en om plezier te maken met het team. Sommigen zijn heel serieus bezig met beter worden, terwijl anderen juist altijd klaarstaan om een grap te maken of iemand op te vrolijken. Die verschillende karakters bij elkaar horen gewoon bij het meidenvoetbal. Ik vind het mooi dat iedereen op haar eigen manier iets bijdraagt. Afgelopen seizoen was dat goed te merken. In de wedstrijden waren we vaak super fanatiek en gingen we echt voor de overwinning. Maar op de training was het soms wel eens lastig om iedereen even fanatiek mee te krijgen – vooral als er net iets belangrijkers te bespreken viel dan voetbal. Ik geef eerlijk toe: ik ben misschien soms wat te fanatiek voor het meidenvoetbal, vooral als ik denk dat we er samen nog wat extra uit kunnen halen. Maar omdat de meiden zelf zo leuk en enthousiast zijn, vergoedt dat eigenlijk alles en maakt het meer dan de moeite waard. Ik heb echt genoten van het afgelopen seizoen met deze groep; het waren stuk voor stuk superleuke meiden. Ik heb dan ook erg veel zin in het nieuwe seizoen met de meiden van MO13. Voor de meesten wordt het spannend om de stap naar het grote veld te maken, maar ik weet zeker dat we er samen een mooi, leerzaam en gezellig jaar van gaan maken. >> Gerrit den Hartog Gerrit den Hartog
RkJQdWJsaXNoZXIy ODY1MjQ=