56 57 Na intake en de nodige onderzoeken volgden er zeer kritieke uitslagen en werden wij beiden geconfronteerd met de ernst van de situatie. Wij kwamen regelrecht van het ene op het andere moment in een nachtmerrie terecht. Veel vitale organen waren inmiddels aangetast door de bacterie stafylokokken waaronder de rechter hartklep, longen, nieren, gal, milt. Uiteindelijke diagnose: SEPSIS. Er volgden nog 3 weken van onderzoeken, behandeling enz. met een overplaatsing naar een Academisch ziekenhuis maar het mocht niet baten. Het was al te laat: Marcelle is maandagmorgen 30 november 2020 overleden. Mijn vrouw, ruim 40 jaar werkzaam geweest als verpleegkundige, zal er ongetwijfeld van op de hoogte zijn geweest maar zelf had ik geen enkele wetenschap wat sepsis betekende, behalve, in de volksmond, een bloedvergiftiging. Zelf heb ik niet het idee dat ik langer heb gewacht tot het inroepen van hulp maar de weekend- huisarts heeft ons zeker in de steek gelaten en de ernst van de situatie behoorlijk onderschat. Dit heeft geleid tot een klacht bij de Zorggroep Almere alsmede een klacht bij het Tuchtcollege t.a.v.: onzorgvuldig en onbekwaam handelen, onvolledige verslaggeving in het medisch dossier van Marcelle. Teleurstellende houding/ benadering naar mij als echtgenoot (niet serieus genomen). Alle klachten zijn in okt 2022 door het Tuchtcollege gegrond verklaard en desbetreffende arts heeft een waarschuwing gekregen. Tijdens de opname in het ziekenhuis hoorde en begreep ik pas duidelijk wat sepsis inhield. Mijn nichtje heeft, na enig zoekwerk, het boek ‘Sepsis en daarna’ van Idelette Nutma besteld en ik heb mij toen hier verder in verdiept zo goed en zo kwaad als het kon. De hele ziekteperiode van 3 weken met helaas het kort daarna overlijden van mijn vrouw heeft diepe indruk op mij gemaakt: ongeloof, verslagenheid, woede, onbegrip, groot verdriet ook omdat ik niet echt goed afscheid van haar heb kunnen nemen. Slechts 3 dagen voor haar overlijden werd mij verteld dat zij het niet meer zou redden en binnen enkele dagen zou overlijden. Zij was toen al lang niet meer aanspreekbaar. Zij was in zo’n slechte gezondheidssituatie (veelvuldige deliers, enz.) dat ik het niet aandurfde haar naar huis te halen en koos om haar niet te vermoeien en het beetje energie dat zij nog had te sparen. Weliswaar heb ik de mogelijkheid gekregen om de gehele ziekenhuisopname van 3 weken dag- en nacht bij haar te zijn en daar ben ik de artsen nog dankbaar voor. Wat mijzelf betreft: met zo’n groot verlies moet je leren leven en dat gaat met vallen en opstaan. Accepteren dat je verdrietig mag en kan zijn met ook mooie en dierbare herinneringen aan iemand, zoals in mijn geval, waar ik zelf veel van heb gehouden en veel lief en leed mee heb gedeeld. Zij is er weliswaar fysiek niet meer maar in mijn hart blijft zij eeuwig voortleven. WAT IK MEE WIL GEVEN? Aanbevelingen voor artsen: onderschat niet de ernst van de situatie en luister ook naar partners, verzorgenden of de omgeving van de patiënt (e ). GROTE DANK AAN JACK EN MARCELLE Jack’s ervaring en inzet om meer aandacht te vragen voor de sepsisbewustwording in Nederland, vormen de basis van dit Sepsis Alarm Boek. We hopen van harte dat de stem van Marcelle, bij wie de sepsis helaas al te ver was voortgeschreden, hier ook in mag doorklinken.
RkJQdWJsaXNoZXIy ODY1MjQ=