50 51 “HET BEGON MET EEN PIJNLIJKE DUIM…” ‘De kinderen worden onder begeleiding van familie en vrienden gebracht en worden voorbereid op het afscheid met Boas. De uren die volgen kan ik niet beschrijven.’ Nooit eerder hoorde ik over sepsis, en ineens staat onze wereld op z’n kop. 17 dagen verblijft Boas op de ic, gevolgd door 8 weken op de verpleegafdeling. Door de sepsis sterven de vingertoppen van Boas af. Zijn voetje sterft af en de tenen van zijn andere voetje ook. Hartverscheurend zijn de operaties. De sondevoeding die Boas krijgt, het verband, de amputatie, de wondverzorging thuis, het is een slopende periode. In de eerste maanden gaan we wekelijks naar Groningen, later wordt dat eens in de 6 weken. Boas zelf doorstaat deze periode glansrijk en blijkt al snel de lieveling van de zusters te worden, mede door zijn vechtlust en dapperheid komt hij thuis. Boas houdt aan zijn kritieke ziekte een bijnierschorsinsufficiëntie over waardoor hij meerdere keren in het ziekenhuis belandt als gevolg van een Addison crisis. 24 uurs blijvende alertheid is geboden. Het beentje van Boas blijkt zich niet goed te ontwikkelen, er komen ontstekingen aan zijn stompje en ook de groei van zijn andere beentje gaat niet goed. Het betekent dat een vervolgamputatie nodig is en een prothese moet worden aangemeten, dat gebeurt in 2022, net voordat hij vier wordt. De gevolgen voor Boas’ mentale gezondheid nemen bij het naar school gaan in alle hevigheid toe. Dit is voor Boas zelf heftig maar ook voor ons als gezin. Daarom hebben we daar nu ook hulp voor ingeschakeld. WAT IK MEE WIL GEVEN? Neem als ouders altijd je kind serieus, onderschat je moedergevoel niet en trek aan de bel, en zodra je het woord sepsis hoort, neem dat serieus en laat je kind z.s.m. behandelen. Want als ik toentertijd had geweten wat de arts zei, niet dat er nu wat aan gedaan kan worden, maar had ik er nog veel meer aan gedaan om op te laten schalen....
RkJQdWJsaXNoZXIy ODY1MjQ=