26 27 De arts besloot (gelukkig) om een ambulance te bellen en ik ben naar Sneek (Antonius ziekenhuis) gebracht. Ik herinner mij min of meer nog de rit. Na aankomst in het ziekenhuis weet ik niets meer. Mijn vrouw en zoon hebben mij verteld dat terwijl ik daar lag dat ik alleen maar riep dat ik griep had en dat het allemaal theater was en een groot circus in het ziekenhuis. Ik ben geïntubeerd op de IC en in coma gebracht. Het ging heel slecht die nacht. Mijn vrouw werd ‘s nachts gebeld om te komen om afscheid te nemen en later nog een keer toen de bloedplaatjes zo laag werden dat ik een spontane bloeding kon krijgen in een van mijn organen en dan ook zou overlijden. In mijn dossier zie ik ook hartfalen genoemd worden in de eerste nacht. Uiteindelijk sloegen de antibiotica aan op dinsdagmiddag. Op vrijdagmorgen ben ik spontaan wakker geworden. De hoofd verpleging heeft mijn vrouw gebeld met het goede nieuws dat ik wakker was en direct weer begon te praten, hoewel met een hele schorre stem door de beschadiging van de keel. Ik kwam er al gauw achter dat mijn voeten zwart waren. De tenen, de ondervoet en de hakken. Ook mijn vingers waren niet 100 % met wat zwarte plekken. Mij was direct wel duidelijk dat dit niet zonder gevolgen zou blijven. Misschien moesten de hele voeten er wel af. De vaatchirurg die mij steeds heeft behandeld wilde zo lang mogelijk wachten om te zien of er nog weer weefsel herstelde. Jan’s tenen moesten uiteindelijk geamputeerd worden Ik herinner mij nog heel goed toen vrouw en zoon de eerste keer op de IC kwamen, zo emotioneel. Ik lag daar met allerlei infusen etc. Zaterdag is de voedingssonde ingebracht. Ik kon niet meer lopen en ook niet slikken. Met een logopedist heb ik weer leren slikken. Pas toen ik een boterham zonder korst in stukjes op kon eten mocht ik van de IC. Dit was 6 dagen na wakker worden. Totaal dus 12 dagen op de IC. Fysiotherapie vanaf dat ik wakker werd. Op een gewone kamer kreeg ik direct les om weer te gaan lopen. Ik ben fanatiek gaan oefenen. Op dinsdag 4 februari mocht ik naar huis. Eerst was er sprake van dat ik naar een revalidatiecentrum moest, maar ik vond mijzelf voldoende hersteld om dat thuis te doen. Ik was 10 kg kwijt. Twee keer per dag kreeg ik thuiszorg om mijn voeten te behandelen en te verbinden. Uiteindelijk zijn op 22 mei twee keer 4 tenen geamputeerd. De grote tenen konden nog verder herstellen. Die zijn op 17 augustus verwijderd. De rechtervoet was niet goed en die is nog een keer verder ingekort op 9 augustus. De wondheling duurde heel lang. Steeds thuiszorg en geregeld naar het ziekenhuis. De rechtervoet wilde niet echt dicht. In juli 2021 is er een graft op gezet. Dat ging goed. In oktober voet dicht. Toch drukte er nog een stukje bot door de huid. Dit stukje bot is in november 2022 verwijderd in Leeuwarden (dat was dus operatie no. 5). In april 2020 begon ik weer wat te werken. Van de bedrijfsarts mocht ik een uur per dag. Lopen etc. heb ik allemaal zelf gedaan. Eerst aangepaste schoenen met de grote ingepakte voorvoeten. In november ben ik weer volledig gaan werken. WAT IK MEE WIL GEVEN? Er is altijd heel veel aandacht voor de verschijnselen van hartaanvallen en herseninfarcten, maar nooit lees je iets over sepsis. De patiënt kan zieker zijn dan hij zich voor doet. Hij kan bijv. al in een delier zitten (onzin uitkramen) terwijl je dat misschien nog niet zo beoordeelt als professional, dus vragen blijven stellen! Ook aan de naasten.
RkJQdWJsaXNoZXIy ODY1MjQ=