22 23 Na een half uur voelde ik mij erg slecht en wilde naar beneden naar mijn man. Ik ging vervolgens naast mijn man op de bank zitten en zei dat ik mij niet goed voelde. Ik had veel pijn en had moeite met ademen. Praten ging lastig. Mijn man vroeg een aantal vragen, waarop ik alleen nog maar “ik weet het niet” kon antwoorden. Helder denken ging lastig. Hij heeft voor de zekerheid 112 gebeld, want hij weet dat als ik zeg dat ik pijn heb, ik ook echt heel veel pijn heb. Als ik alleen was geweest had ik waarschijnlijk 112 niet durven bellen. ‘Als ik alleen was geweest had ik waarschijnlijk 112 niet durven bellen’ De dame aan de lijn stelde een aantal vragen. Ze vergat naar mijn mening 1 vraag, namelijk heeft ze iets opgehoest/ gespuugd en zo ja, wat? Want dan was mijn man meteen boven gaan kijken in het bakje naast mijn bed en had gezien dat er niet alleen slijm lag, maar ook bloed. Ze verbond ons door naar de huisartsenpost, want ze zag de urgentie niet. Vervolgens is er een huisarts langsgekomen en hij constateerde een hoge hartslag, lage bloeddruk, hoge koorts. Mijn man had iets nodig op onze kamer en keek toen pas in het bakje naast mijn bed. Toen hij aangaf bij de huisarts dat ik bloed had opgehoest hebben ze een ambulance laten komen. 4 maanden na haar ziekte, de ‘tweede kans’…. Tegen de tijd dat ik in het ziekenhuis was spuugde ik alleen nog maar puur bloed en de hoeveelheid nam toe. Ze namen een longfoto en vervolgens kwam de arts vertellen dat ze een scan nodig hadden en dat ik hiervoor in slaap zou worden gebracht en geïntubeerd zou worden. Ik zou mijn man (die bij me was) de volgende ochtend weer zien. Ik werd 5 dagen later “wakker” op de IC…Ik had geen idee hoe ziek ik was geweest en hoorde pas later dat ik een ernstige longontsteking had met daarbij een sepsis en septische shock. Een nachtmerrie voor mijn jonge kinderen, man en familie en vrienden die dit allemaal bewust meemaakten. Ik heb een week op de IC gelegen en daarna nog 4 weken op de verpleegafdeling. Een operatie was nodig om rotzooi bij mijn long weg te halen en drains te plaatsen. Nooit had ik van een sepsis gehoord. Maar wat een gigantische impact heeft het! ‘Hoe kan je van een gezonde vrouw binnen een dag letterlijk doodziek worden? Ook op mijn jonge kinderen heeft dit impact gehad.’ Op dit moment ben ik aan het revalideren en dat gaat met ups en downs. Lichamelijk gaat het berg op met hulp van een fysiotherapeut en ergotherapeut. 4 maanden nadat ik op de IC lag was ik weer terug voor een nagesprek met de intensivist en een verpleegkundige. Toen hij vertelde dat ik op het randje van de dood had gelegen realiseerde ik mij hoeveel geluk ik heb gehad en drong het pas tot mij door dat het echt heel ernstig was geweest. Op donderdagavond ben ik opgenomen, maar op zaterdag kwamen ze erachter dat ik een septische shock had. Nog steeds word ik emotioneel wanneer ik hier over vertel. Mentaal doet het heel veel met mij. Hoe kan je van een gezonde vrouw binnen een dag letterlijk doodziek worden? Ook op mijn jonge kinderen heeft dit impact gehad. WAT IK MEE WIL GEVEN? Als je weet van het bestaan van sepsis, dan kan je dat in ieder geval in je achterhoofd houden: ‘Zou het sepsis kunnen zijn?’ En dit ook aangeven bij de hulpverlening. Zo belangrijk want, weet ik nu, je gaat snel achteruit en hoe sneller je ervoor wordt behandeld hoe gunstiger het voor je uitpakt.
RkJQdWJsaXNoZXIy ODY1MjQ=