-3- Pasen is een individuele en collectieve verantwoordelijkheid - inleiding namens het pastorale team Beste broeders en zusters, Pasen is de ultieme plechtigheid van de kerk en de grootste van alle feesten. Omdat ons geloof draait om het paasmysterie van Jezus: Christus is gestorven, Christus is opgestaan en Christus zal wederkomen. De kerk nodigt ons uit om in deze dagen van het jaar meer stil te staan bij de passie, de dood en de verrijzenis van Christus. De voorbereidingstijd voor Kerstmis is vier weken en de kersttijd duurt van Kerstmis tot Driekoningen. Maar als we kijken naar de voorbereidingstijd voor Pasen, dan is die langer: zes vastenweken. Bovendien duurt de Paastijd tot vijftig dagen na Pasen. Ja, de naloop van Pasen gaat verder dan het feest van Hemelvaart tot Pinksteren. Na al deze strijd en overwinning zien we de geboorte van de Kerk met Pinksteren, met de uitstorting van de Heilige Geest over de apostelen. Daarna wordt met elke doop door de Heilige Geest de kerk individueel en collectief geboren. Daarom is het heel belangrijk dat we dit feest niet alleen vieren, maar ook de betekenis ervan begrijpen. Er zijn zoveel leiders in de wereld die de leer van Jezus hebben geaccepteerd en hem een keerpunt in de geschiedenis vonden. Ondanks het feit dat ze niet-christen waren, werden ze beïnvloed door de sociale en dynamische leerstellingen van Jezus en wilden ze deze actualiseren in hun strijd voor gelijkheid. Uiteindelijk waren het de gelovigen die de verrijzenis van Jezus accepteerden en erin geloofden. En deze gelovigen waren loyaal om dit geloof door te geven aan hun kinderen tot aan deze generatie. Dankzij deze lange geloofstraditie zijn wij gelovigen in De Verrezen Christus. Daarom is Pasen de viering van ons geloof. Pasen is bovendien het feest dat ons hoop geeft op het leven na de dood en daarom onze eigen opstanding bevestigt. En indien Christus niet is opgestaan, zo is uw geloof ijdel (1 Korintiërs 15:17). Met deze hoop legt Pasen de ethische basis voor ons leven: goed zijn is goddelijk. Als u dan met Christus bent opgestaan, zoekt dan de dingen die boven zijn, waar Christus zit aan de rechterhand van God (Kolossenzen 3:1). Voor Pasen sprak Jezus vaak over zijn opstanding, maar de discipelen konden het niet begrijpen. Na Pasen reisden de discipelen voor het evangelie en waren ze bereid om voor Jezus te sterven, omdat ze in hun eigen opstanding geloofden. Daarom is Pasen meer een ervaring dan een feest. Na deze opstanding wordt Jezus Christus genoemd en deze opstanding van Christus is nooit afgelopen.
RkJQdWJsaXNoZXIy ODY1MjQ=