Het is een van Federica Lombardi’s lievelingsrollen, die van Amelia Grimaldi uit Verdi’s Simon Boccanegra. “Amelia moet twee conflicterende krachten weten te verenigen en dat lukt haar uiteindelijk. Een belangrijke kwaliteit, zeker in deze tijd.” “Amelia is vooral heel veel in één persoon”, zegt Federica Lombardi. “In wezen gaat het om de strijd tussen wie ze is en wie ze denkt te zijn. Ze is als jong kind geadopteerd en als ze erachter komt dat Simon Boccanegra haar echte vader is, is ze dolblij. Wanneer later blijkt dat ze moet kiezen tussen de liefde voor haar vader en die voor haar minnaar – de families staan vijandig tegenover elkaar – wordt ze innerlijk verscheurd. Uiteindelijk gaat het over tegenstrijdige emoties die ze met elkaar moet verzoenen. Een strijd die juist op dit gevoelige moment in de wereldgeschiedenis extra belangrijk is: het besef dat er altijd een mogelijkheid is om tegengestelde bewegingen bij elkaar te brengen.” Verdi een feminist avant la lettre noemen vindt ze wat overdreven, “maar het is zeker waar dat de rol van Amelia in deze opera de kracht van de vrouw laat zien. Ze is een idealist, een tikje negentiende- eeuws romantisch en dramatisch, maar ook een vrouw van deze tijd: sterk en dapper.” Verdiepen in de rol Lombardi heeft nog niet eerder gewerkt met regisseur Jetske Mijnssen, maar kijkt ernaar uit om haar rol te kunnen uitdiepen: “Hoe vaker ik de rol van Amelia zing, hoe beter ik haar leer kennen. Ik leer zoveel van elk personage, van elke nieuwe rol. Niet alleen historisch, inhoudelijk en zangtechnisch, maar ook persoonlijk. Ik word een beter mens van elke rol, door me te verdiepen in interpretaties, waarom iemand iets wel of juist niet doet.” Ze is blij dat ze in deze tijd operazanger is: “De afgelopen pakweg vijftien jaar is “Ik word een beter mens van elke rol” personage acteren veel belangrijker geworden in de opera. Er wordt een complete, caleidoscopische wereld opgeroepen, waardoor het, zeker ook voor jonge mensen, veel interessanter is om naar te kijken.” Ze verheugt zich erop om weer naar Amsterdam te komen, na haar debuut hier in Christian Spucks Messa da Requiem. “Een geweldige ervaring en een ontroerende productie. Heel aangrijpend om intensief bezig te zijn met het mysterie van de dood. En bijzonder om voor het eerst zo nauw met dansers samen te werken.” Gevraagd naar haar favoriete componist, noemt ze Mozart: “Misschien omdat ik in het begin van mijn carrière zoveel van zijn werk heb mogen zingen: La Contessa in Le nozze di Figaro, Donna Elvira en Donna Anna in Don Giovanni, Elettra in Idomeneo. Mozart heeft me erg geholpen om mijn techniek te perfectioneren. De afgelopen jaren heb ik mijn repertoire uitgebreid met enkele Verdi- en Puccinirollen, zoals Mimì in Puccini’s La bohème, een rol die me dierbaar is.” Gevraagd naar haar favoriete personage zegt ze: “In de praktijk word ik altijd verliefd op het personage waar ik me op dat moment in verdiep, dus dat is dan mijn lievelingsrol.” Tekst: Margriet Prinssen | Foto: Charl Marais Verliefdop het 63
RkJQdWJsaXNoZXIy ODY1MjQ=