Sopraan Elena Stikhina is hard op weg een van de favoriete operasterren van het Amsterdamse publiek te worden. Dit seizoen is zij in zowel Puccini’s Tosca als Tsjaikovski’s De maagd van Orléans te zien en te horen. “Puccini is een van mijn favoriete componisten. Zijn muziek is heel aangenaam om te zingen, maar zijn opera’s zitten ook vol psychologisch inzicht en drama. De personages zijn normale mensen, gevangen in moeilijke omstandigheden, met gevoelens waarmee je je direct kunt identificeren. Dat betekent dat je jezelf niet altijd tot het uiterste hoeft te drijven, alles staat al in zijn partituren. Je hoeft alleen maar mee te gaan met de muziek. En als je dán iets extra’s doet, heeft dat een nog groter effect.” Compleet andere wereld “Het moeilijkste bij het zingen van een beroemde rol is misschien wel om jezelf niet te vergelijken met anderen. Ik heb altijd mijn eigen manier willen vinden om mij rollen eigen te maken, en niet een afgeleide vertolking te geven van wat andere zangers al hebben gedaan. Ik studeer rollen altijd in vanuit de partituur en met een pianist, om erachter te komen wat de componist echt geschreven heeft. Op die manier open je een compleet andere wereld voor jezelf.” Schitterende aria’s “Tsjaikovski’s De maagd van Orléans is echt een juweel. Het is meeslepende romantische muziek, met een dramatisch verhaal, schitterende aria’s, een prachtig liefdesduet met de bariton én grootse koren. Tsjaikovski was een waar genie op het gebied van orkestratie. Je hoort zoveel kleuren in het orkest en hij maakt die klankbeelden zo levendig, dat ze direct iets driedimensionaals krijgen.” “Jeanne d’Arc lijkt in zekere zin erg op Bellini’s Norma, die haar onaantastbare, bijna goddelijke kant heeft als hogepriesteres, maar tegelijkertijd een vrouw van de wereld is. Vrouwen zijn nooit maar één ding. Jeanne heeft haar heilige missie waarin ze echt gelooft en waar ze alles voor doet, maar ze is ook een jonge vrouw met gevoelens, die verliefd kan worden.” Nieuwe ideeën “Ik werk graag met regisseurs die precies weten wat ze willen en die ideeën hebben die bij de muziek passen. Zonder nieuwe ideeën zal de opera nooit evolueren. Ik houd ook van klassieke producties, maar ik denk dat het heel belangrijk is om onze kunstvorm te blijven ontwikkelen, contact te maken met de toeschouwers en verschillende gezichtspunten op hetzelfde verhaal te tonen. Anders ontgaan je misschien diepere waarheden die daarin verborgen kunnen zitten. “Een van de redenen waarom mensen naar deze tragische opera’s gaan, is dat ze ons het gevoel geven mens te zijn. Het is als een reiniging door kunst. Kunst is gemaakt om je te laten voelen. Als je naar schilderijen kijkt, of naar het theater of de opera gaat, en je tijdens die ervaring iets voelt – dat kan vreugde zijn, of verdriet, je kunt huilen of boos worden, het maakt niet uit – dan heeft kunst haar punt gemaakt.” Tekst: Benjamin Rous | Foto: Daniil Rabovsky “ Bij het zingen van een beroemde rol is het moeilijkste misschien wel om jezelf niet te vergelijken met anderen” 21
RkJQdWJsaXNoZXIy ODY1MjQ=