haal gaan. Tijdens het festival voel je de energie van die jonge generatie.” “Dit soort samenwerkingen beperken we trouwens niet tot het Opera Forward Festival: de jeugdproductie Lennox is bijvoorbeeld een coproductie met urban productiehuis RIGHTABOUTNOW INC. Samen vroegen we producer en multi- instrumentalist Bnnyhunna om bij ons zijn eerste opera te maken. Met projecten als OUM, Lennox en de familieproductie Hoe Anansi the stories of the world bevrijdde vertellen we verhalen die in ons theater nog weinig gehoord zijn – waarmee we zowel ons bestaande publiek als nieuwe groepen toeschouwers aanspreken.” Maar ligt het accent in het seizoen niet eerder op het verleden? Denk alleen al aan de plaats die het repertoire inneemt. “Het verleden is voor ons inderdaad belangrijk, maar we nemen het nooit voor lief. Bij het repertoire gaat het ons er altijd om hoe het de toeschouwer uitdaagt na te denken over het heden en de toekomst. Dat is waarom wij veel belang hechten aan de visie die een regisseur heeft op een repertoiretitel. Wij willen geen reconstructies brengen, maar kunstwerken van nu, met artiesten van nu die terug- en vooruitkijken. Dat komt heel sterk tot uitdrukking in Le lacrime di Eros. Regisseur Romeo Castellucci en muzikaal leider Raphaël Pichon putten uit het oermateriaal van de opera om een geheel nieuw, experimenteel werk te maken. Raphaël en Romeo zijn beiden grensverleggende topkunstenaars met een groot gevoel voor de traditie. Ik denk dat zij bij uitstek voorleven dat je je bewust moet zijn van het verleden om te weten wat je zoekt in de toekomst.” “De nieuwe opera We Are The Lucky Ones combineert op een andere manier historisch bewustzijn met toekomstgerichtheid. Componist Philip Venables en regisseur Ted Huffman hebben in hun eerdere samenwerkingen steeds nieuwe vormen van opera-maken ontplooid. Voor hun nieuwe opera werken ze met toneelschrijver Nina Segal op basis van tientallen interviews met mensen die zijn geboren in de jaren ’40. Ze laten die generatie aan het woord, maar reflecteren ook op wat de geïnterviewden verzwijgen of over het hoofd zien. We Are The Lucky Ones staat stil bij de erfenis die we van onze ouders meekrijgen en onderzoekt hoe we daar in de komende decennia mee kunnen voortleven.” De laatste vraag ‘What peace’, lijkt een verlangen uit te drukken naar vrede, eendracht, rust. Maar is conflict niet juist de brandstof van drama, en daarmee de bron van onze kunstvorm? Draait het in ons theater niet juist om verscheurdheid? “Tja, het is een feit dat drama’s bestaan bij de gratie van spanning en strijd. Maar minstens zo belangrijk is het verlangen om het conflict te laten oplossen, zowel bij de personages als bij de toeschouwers. Een opera als Idomeneo speelt zich af in de nasleep van de verwoestende Trojaanse oorlog. De personages hunkeren naar vrede en geluk, maar het lot – of hun voorgeschiedenis – lijkt dat te verhinderen. In deze productie van choreograaf en regisseur Sidi Larbi Cherkaoui is dat gesymboliseerd door rode koorden die de ruimte domineren, ontworpen door beeldend kunstenaar Chiharu Shiota. De onontwarbare knoop van het conflict wordt aan het slot door een hogere macht doorgehakt – de vrede kan eindelijk terugkeren.” Toch blijft het personage Elettra dan ontevreden achter – een potentiële bron voor nieuw conflict. “Er zijn opera’s waarin aan het slot alle rimpels worden gladgestreken, maar is het niet realistischer dat er iets blijft wringen? Ik denk ook aan Die ersten Menschen, de enige opera van de we serieus nemen in onze samenleving: wie laten we toe, en wie stoten we af?” De tweede vraag die het seizoensthema stelt is: ‘welke toekomst?’ Laten we het eerst hebben over de toekomst van de opera zelf – op welke manier ben je daar in de samenstelling van een seizoen mee bezig? “Een heel directe vorm van werken aan de toekomst is ruimte scheppen voor jonge artiesten. De jonge zangers van De Nationale Opera Studio gaan dit seizoen op tournee met een programma met onder meer Purcells Dido and Aeneas. We trekken hierbij samen op met onze partnergezelschappen De Nederlandse Reisopera en Opera Zuid. Zo’n tournee biedt de zangers een schat aan ervaring.” “Maar natuurlijk omvat werken aan de toekomst veel meer dan nieuw talent laten instromen in het oude repertoire. Het is voor de ontwikkeling van de opera essentieel dat we ons niet terugtrekken achter de welbekende grenzen van het genre. Het Opera Forward Festival is bij uitstek een moment in het seizoen waarop we die grenzen verkennen, oprekken en soms simpelweg doorbreken. Samenwerking is daarbij essentieel: we zoeken de interactie met artiesten en culturele instellingen van buiten de ‘operabubbel’. Zo maken we dit seizoen samen met De Meervaart en het Amsterdams Andalusisch Orkest de productie OUM. En net als vorige jaren werken we met studenten van tal van kunstopleidingen, die vanuit hun belevingswereld met het genre aan de “ Ik hoop dat bij ons je wereld groter wordt door wat je beleeft” Opera 16
RkJQdWJsaXNoZXIy ODY1MjQ=