Mama’s liefde is niet ziek Sebas Korstanje Loïs Zandvliet Victor Gevaerts Anna Christians
Mama’s liefde is niet ziek Over een mama die post-covid heeft Sebas Korstanje Loïs Zandvliet Victor Gevaerts Anna Christians 2025© Post-COVID Belicht Honours College Health LUMC 2 Voor het maken van de beelden en teksten maakten we gebruik van AI (ChatGPT).
Voorwoord Dit boek is gemaakt in opdracht van Honours College Health van het LUMC. Tijdens het vak PostCOVID Belicht leerden studenten over verschillende aspecten van Post-COVID, waarbij thema’s zoals empathie en sociale ongelijkheid veel aan bod kwamen. Als afsluiting van het vak kregen we de opdracht een communicatieproduct te maken over Post-COVID dat impact heeft op een specifieke doelgroep. Zo is dit verhaal ontstaan, met als doel jonge kinderen op een begrijpelijke en geruststellende manier te informeren over de ziekte van hun ouder. We hopen dat dit boek ouders helpt om dit moeilijke onderwerp bespreekbaar te maken en kinderen een beetje houvast en troost biedt. 3
Welkom in het bos. Hier wonen papa beer, mama beer en ik samen in een hol. 4
Ons bos is groot. Iedereen doet daar iets. 5
Ik speel met vosje, eekhoorntje en de muizen. We lachen veel. 6
’s Avonds eten we samen. Mama maakt altijd grapjes. 7
Op een dag kwam er iets raars in het bos. . Een virusje. 8
9 Sommige dieren kregen koorts. Anderen moesten veel slapen.
Niemand ging nog naar buiten. Het bos werd stil. . 10
Wij bleven samen thuis. Het voelde soms fijn… en soms een beetje gek. . 11
Na een tijdje werd het bos weer wakker. Het virusje verdween. 12
13 En toen kon ik weer spelen in het bos. Met al mijn vriendjes. .
14 Iedereen ging weer aan het werk. De muizen gingen naar kantoor. .
15 Het konijn kon zijn wortels weer verkopen.
16 De bijen maakten weer hun honing.
17 Zij is nu nog steeds ziek. Maar mama ging niet naar haar werk.
18 Ze heeft geen snottebel meer. Maar er zijn wel dingen veranderd
19 Soms merk je dat niet. Soms merk je dat wel.
20 Eerst gingen we samen naar de speeltuin. En gingen we springen op de trampoline.
21 Nu is mama vaak moe. Zij blijft dan thuis.
22 Eerst ging mama altijd mee naar feestjes.
23 Maar nu niet meer. Het geluid is voor haar twee keer zo hard.
24 Vroeger wandelden we door het bos op zoek naar de mooiste bloemen.
25 Nu blijft mama thuis en nemen wij ze voor haar mee.
26 Eén avond, als papa mij welterusten wenst, vraag ik hem: “Waarom is mama nu anders?”
27 “Een tijdje terug was er een virus die iedereen een beetje ziek maakte en daarna werden we weer beter.”
28 “Maar bij mama gaat het net wat anders en blijft het virusje in haar lichaam.” “Daar brengt het dingen in de war.”
29 “Daardoor is ze heel veel moe, alsof ze in winterslaap is, zelfs in de zomer.”
30 Soms mis ik de dingen van vroeger, maar we doen nu gewoon nieuwe dingen.
31 We maken grapjes aan tafel en mama lacht weer.
32 Mama is stiller dan vroeger, maar dat is oke. Ze luistert naar mijn verhalen en soms… heel soms… vertelt ze een verhaaltje terug.
33 Ook kijken we samen naar de sterren. In stilte op het gras.
34 Soms doen we veel. Soms doen we niets. Maar we houden van elkaar. Dat is nooit anders geweest.
35 Liefde zit niet in wat je doet. Maar in wie je bent. En mama is nog altijd mijn mama Ze houdt nog altijd even veel van mij.
Mama is nog steeds mama. Maar toch is alles een beetje anders. In het grote bos wonen drie beren: papa, mama en beertje. Beertje speelt elke dag met de andere dieren – en met zijn mama en papa. Als er een virusje het bos in komt wordt het een tijdje stil, maar al gauw wordt alles weer normaal. Behalve mama: die is nog steeds moe. In dit verhaal ontdekt beertje waarom mama anders is, maar ook dat de belangrijkste dingen altijd hetzelfde blijven. Een troostrijk prentenboek over Post-COVID, voor jonge kinderen met een zieke ouder.
www.lumc.nlRkJQdWJsaXNoZXIy ODY1MjQ=