31 WE DOEN HET SAMEN! Wijkpedagogen Een kijkje in de keuken bij de wijkpedagoog Een werkdag van Mariska Engels 08.30 uur Ik breng mijn kinderen naar school en rijd daarna door naar Buurthuis de Zeehelden in Alphen aan den Rijn. Daar ontvang ik samen met een collega- wijkpedagoog om 09.30 uur de zes deelnemers van de cursus Speels en Positief Opvoeden. (Op pagina 27 staat een uitgebreid artikel over deze cursus.) Vandaag is de tweede bijeenkomst, en het thema emotionele ontwikkeling en emotieregulatie bij kinderen staat op het programma. Mijn collega en ik delen theoretische kennis en opvoedadvies, maar vooral waardevol zijn de gesprekken onderling. Er is (h)erkenning en er worden ervaringen uitgewisseld. Ik ben, ook al ben ik pedagoog, geen perfecte ouder— die bestaat namelijk niet. De deelnemers vinden dit fijn om te horen, dus ik deel ook voorbeelden uit de opvoeding van mijn eigen kinderen. Niet alleen van de successen, maar ook van frustratie en het gepuzzel. Zo zijn mijn collega en ik niet alleen de professionals die informatie zenden, maar maken we echt deel uit van de groep. Hier ligt de kracht van deze vorm van opvoedondersteuning. Rond 12.00 uur rijd ik met een voldaan gevoel naar het CJG Hazerswoude-Dorp, waar ik mijn mails beantwoord en lunch met een collega. Na de lunch werk ik een observatieverslag uit. Vorige week deed ik deze observatie als onderdeel van een traject waarbij ik individuele opvoedondersteuning bied aan ouders van een jongen uit groep 4. Ouders vermoeden ADHD en zien een jongen die zich vaak ongelukkig voelt op school. De leerkracht stond open voor een kijkje in de klas, en aan de hand van de observatie zal ik de leerkracht en ouders adviseren over de aanpak in de klas. Terwijl ik dit uitwerk, komt er een verpleegkundige van de jeugdgezondheidszorg binnenlopen om (anoniem) te sparren over een gezin. Dit is het voordeel van werken in hetzelfde pand. Om 15.00 uur bereid ik een gezinsgesprek voor door bladen uit te printen en post-its en duplo-poppetjes te pakken die horen bij de methode ‘Een Taal Erbij’. 15.30 uur - 17.00 uur Ik rijd naar een gezin toe voor een gezinsgesprek bij hen thuis. Het gaat om een gezin met twee kinderen: een jongetje van 9 jaar, die kampt met flinke emotieregulatieproblemen, en een oudere zus van 12, die daar veel last van heeft en zich achtergesteld voelt. Met de ouders heb ik al meerdere gesprekken gevoerd; nu gaan we om de tafel met beide kinderen erbij. Met de duplo-poppetjes beelden de kinderen het gezin uit en de afstand die ze tot alle gezinsleden voelen. Vanuit dit beeld op tafel werken we verder. Er komen allerlei emoties vrij, en we pauzeren regelmatig, maar uiteindelijk liggen er mooie afspraken op tafel waar het gezin de komende weken mee aan de slag kan. “De perfecte ouder bestaat niet.”
RkJQdWJsaXNoZXIy ODY1MjQ=