Kitty Breugelmans In dienst 20/08/1979 44 jaar in dienst Kitty is 62 jaar ‘Tot mijn 67e en 3 maanden blijf ik werken!’ | Samen (op)groeien bij Kober Kitty is 62 jaar en 44 jaar in dienst bij Kober, maar nog lang niet uitgewerkt. Ze werkt in Etten-Leur met de allerkleinsten van 0 - 2 jaar. Door de jaren heen is er veel veranderd, vindt ze. Kitty blikt terug. Koffie en een sigaret ‘Vroeger stapten om 07.30 uur de ouders binnen met hun kinderen. In het kantoor stond een grote pot koffie klaar. Voordat de ouders naar hun werk vertrokken, dronken ze een kopje koffie bij ons. Ouders staken gerust een sigaret op. Het hele kantoor zag blauw van de rook. Als we zin hadden om de kinderen met de trein mee te nemen, dan zette ik de kinderen hop in de bolderkar en dan gingen we. Dat kan niet meer nu. Er zijn meer regels, dat wil niet zeggen dat het vroeger beter was.’ Een dagje zonder regels Kitty vertelt: ‘Als pedagogisch medewerker moeten we veel bijhouden; administratie, doelen, observaties van kinderen. We schrijven het allemaal op en slaan het op in systemen. Met de motorische ontwikkeling van het kind zijn we de hele dag bezig. Dat is nu en was vroeger zo, alleen noteren we alles nu. Soms heb ik behoefte aan een dagje zonder regels, procedures, iPad en e-mail. Dan ben ik de hele dag met volle aandacht bij het kind. Dat voelt vrijer voor mij. Bij Kober ervaar ik de vrijheid om de regels en kwaliteitseisen te volgen en er mijn eigen draai aan te geven. Ik werk met heel mijn hart, dus hoe kan ik het dan fout doen?’ Persoonlijk contact met de ouders blijft het allerbelangrijkst ‘In een oudergesprek pak ik de lijsten erbij waarin de ontwikkeling van het kind uitgebeeld wordt’, zegt Kitty. ‘Ik vraag dan aan de ouders: willen jullie van mij horen hoe het met jullie kind gaat of willen jullie de ontwikkellijn zien? Ouders willen altijd eerst van mij horen of hun kind lekker in zijn vel zit, uitdagingen aangaat of enthousiast is. Natuurlijk bekijken zij de ontwikkelingslijn van hun kind ook, maar toch hebben zij behoefte aan persoonlijk contact over hun kind.’ Huilende mama’s door de druk op ouders Kitty: ‘Het is bijzonder dat ouders mij hun verhaal toevertrouwen. Huilende mama’s zijn mij niet onbekend. Laatst vertelde een moeder hoe zwaar ze het had. Met een baby van 8 weken moest moeder weer gaan werken en een opleiding afronden, terwijl de baby nog behoefte heeft aan nachtvoedingen. Weer zo’n moederke die alle ballen in de lucht moet houden, denk ik dan. Het is een goede ontwikkeling dat ouders meer verlofmogelijkheden krijgen. Vooral voor de pasgeboren baby’s waarvoor hechting met moeder en vader zo belangrijk is. De druk vanuit de maatschappij op ouders is groot, al vind ik dat papa’s veel meer betrokken zijn bij het gezin dan 20 jaar geleden. Die warme band tussen vaders en kinderen is zo mooi.’ KITTY 10
RkJQdWJsaXNoZXIy ODY1MjQ=