O N Z E CO L L E G A Publieksjaarverslag 2024 65 64 Ingrid Plaisier tekst Eline Keur foto Harmen de Jong Ingrid vervoert haar patiënten met zorg Zie je een vrouw met paardenstaart een bed met een patiënt verplaatsen, dan is de kans groot dat je Ingrid Plaisier ziet. Als medewerker patiëntenvervoer begeleidt zij dagelijks zo’n 25 patiënten naar onderzoeken, behandelingen of andere afdelingen. Elke ochtend komen haar vervoertjes, zoals ze die zelf noemt, binnen via sms. Dan gaat ze naar de patiënt en maakt ze diegene gereed voor de rit binnen het ziekenhuis.‘Soms moet er nog een schoen aan of pak ik een extra dekentje tegen de kou. Als alles klaar staat, gaan we op reis.’ Ingrid loopt dagelijks tussen de 13 en 16 kilometer. ‘Patiënten zeggen vaak dat ik vast niet meer naar de sportschool hoef. Dat klopt, maar het werk is al een stuk minder zwaar dan vroeger. Tegenwoordig kunnen we de bedden besturen met een joystick en hebben we stepjes om lange afstanden te overbruggen.’ Het werk is volgens Ingrid meer dan patiënten van A naar B brengen. ‘Patiënten delen veel met ons. Over hun ziekte, maar ook over alledaagse dingen als het eten. Het is fijn om een luisterend oor te bieden.’ Toch maken soms juist de stille ritten indruk. ‘Ik herinner mij een patiënt die heel angstig was voor het vervoer. Onderweg viel hij in slaap. Eenmaal aangekomen op de eindbestemming, vroeg hij verbaasd of we nog moesten vertrekken. Hij was zo opgelucht dat hij me uitgebreid bedankte. Zulke momenten zijn heel waardevol.’ Dit jaar belandde Ingrid onverwacht zelf in een ziekenhuisbed. ‘Na al die jaren begrijp ik mijn patiënten nu nog beter. Als patiënten me vertelden dat ze snel naar huis wilden, dacht ik altijd: wees toch blij dat je hier goed verzorgd wordt, maar nu snap ik het ongeduld om naar huis te gaan. Ik blijk zelf een erg slechte patiënt’, geeft ze lachend toe. Ingrid denkt nog lang niet aan stoppen. ‘Toen ik mijn vriend op 18-jarige leeftijd verloor aan kanker, wist ik dat ik iets voor kankerpatiënten wilde doen. Ik zag de vacature voor patiëntenvervoer en wist meteen: dit is het. En dat dit het is, weet ik na 32 jaar nog steeds.’ <
RkJQdWJsaXNoZXIy ODY1MjQ=