‘ Studenten zitten achter het stuur van hun eigen opleiding en worden begeleid door hun docenten’ De docenten helpen bij het voeren van de discussies, maar bemoeien zich expliciet niet met de inhoud. ‘Het is een totaal andere manier van onderwijs geven. Het is bijvoorbeeld niet de bedoeling dat er minicolleges worden gegeven tijdens de casusbespreking’, zegt Suzanne. Waar eerst de inhoudsexperts voor de klas stonden, hebben die zich nu vooral over de voorbereiding van de casussen gebogen. ‘Voor Erasmusarts 2030 hebben mensen samengewerkt die elkaar anders nooit waren tegengekomen, zoals een embryoloog, een ethicus, een neurochirurg en een prenatale arts.’ En de docenten? ‘Die weten hoe ze les moeten geven. Ze hebben korte lijntjes met de inhoudsexperts, maar kunnen vooral goed zien welke student wat stiller is, wie vaak het voortouw neemt en hoe ze het beste uit elke student kunnen halen.’ Dat de inhoudelijke experts zich meer zijn gaan bezighouden met het ontwikkelen van het onderwijs in plaats van met het lesgeven zelf, komt niet uit de lucht vallen. ‘In ons ziekenhuis werken superspecialisten, die bijvoorbeeld iets weten wat niemand anders weet van een bepaald stukje hersenen. Al die specifieke kennis is gaandeweg ook terecht gekomen in de opleiding’, verduidelijkt Suzanne. ‘Het oude curriculum was daardoor overvol geworden.’ Stevige kenniskapstok Bij het inhoudelijk ontwikkelen van Erasmusarts 2030 hebben Suzanne en haar collega’s daarom altijd een vraag in hun achterhoofd gehouden: wat moet een basisarts nou écht weten? ‘In de oude structuur had zo ongeveer elk orgaan zijn eigen vak. In elk van die vakken kwam het onderwerp kanker terug. Eerst leerde je bijvoorbeeld kanker in de botten, daarna het zenuwstelsel, daarna de huid. Nu krijgen studenten in het eerste jaar een casus waarin ze leren wat kanker is en op welke manieren het kan ontstaan. In het tweede jaar gaan we daar dieper op in en komen behandelopties aan bod en in jaar drie gaat de casus over een kwetsbare oudere patiënt die naast kanker ook met armoede kampt. Wat ik zie en hoop, is dat studenten van nu niet alleen feitenkennis stampen, maar een hele stevige kenniskapstok ontwikkelen en daardoor goed ziektebeelden kunnen herkennen en concepten kunnen toepassen.’ Studenten volgen hun ontwikkeling in een portfolio. Feedback uit verschillende opdrachten en toetsen wordt verzameld in een dashboard, waarin studenten zien hoe ze ervoor staan. Suzanne: ‘Ze zitten achter het stuur van hun eigen opleiding en worden begeleid door hun docenten.’ Hoe om te gaan met uitdagingen Een arts is meer dan een kennisbank, dus binnen Erasmusarts 2030 worden studenten steeds uitgedaagd om aan de slag te gaan met hun persoonlijke ontwikkeling. Daarvoor zijn de VIP-coaches (Vorming Identiteit en Professionaliteit) in het leven geroepen, die de professionele en persoonlijke ontwikkeling van de studenten intensief volgen. Suzanne: ‘Wat gebeurt er eigenlijk met iemand die als dokter afstudeert? Daar hebben we goed over nagedacht. Nu werken studenten continu aan vaardigheden, zoals communicatie, professionaliteit, leiderschap en samenwerken, maar ook aan hun professionele houding om opgewassen te zijn tegen werkdruk en de hoge eisen die het vak soms aan ze stelt.’ De arts van de toekomst zal te maken krijgen met uitdagingen waar de zorg nu al tegenaan loopt: krapte op de arbeidsmarkt, vergrijzing en stijgende zorgkosten. In de vernieuwde opleiding worden studenten daarop voorbereid. ‘We willen dokters van de toekomst de vaardigheden geven om met deze uitdagingen om te gaan. In kleine groepjes werken studenten daarom aan projecten búiten het ziekenhuis. Bijvoorbeeld in opdracht van de industrie, de TU Delft of de gemeente. Ze leren dat er nog veel meer is om te ontdekken. De arts van de toekomst is maatschappelijk betrokken, academisch vaardig en technologisch onderlegd. Diegene blijft nieuwsgierig en werkt samen met mensen van verschillende achtergronden, breekt de muren van het ziekenhuis open.’ Dat is belangrijk, volgens Suzanne. ‘Door sámen nieuwgierig te blijven, komen we tot oplossingen die we nog niet voor ons zien, maar die we wel nodig hebben.’ Hoe leren mensen eigenlijk? Sinds de start van Erasmusarts 2030, is er veel overlegd met studenten over hoe zij het nieuwe curriculum ervaren. Voor Suzanne waren het momenten om kippenvel van te krijgen. Studenten vertelden haar bijvoorbeeld: ‘Ik leer echt van de uitleg van mijn medestudenten en ik vind het leuk om iets aan iemand anders uit te leggen. Ik voel me gezien door de docent en krijg persoonlijke feedback.’ Suzanne: ‘Als studenten precies zeggen wat we voor ogen hadden, kan ik alleen maar blij zijn. Ik ben trots wat er nu staat. Het oude curriculum was overvol, de vaardigheden die studenten ontwikkelden sloten niet meer aan bij het veranderende zorglandschap en we moesten echt iets met de studiedruk. Daarnaast bogen we ons over de vraag: hoe leren mensen eigenlijk? We gingen dit traject in met een houding van: we kunnen het met zijn allen nóg mooier maken. Daar ben ik het Erasmus MC ook dankbaar voor. Het biedt een plek aan mensen die graag buiten de gebaande paden gaan.’ < ‘ Het Erasmus MC biedt plek aan mensen die graag buiten de gebaande paden gaan’ >> 30 31 Publieksjaarverslag 2024 Suzanne Peeters
RkJQdWJsaXNoZXIy ODY1MjQ=