De artsen in het Erasmus MC keken elke dag wat het beste was voor de gezondheid van Yves en Wendela. Hoe langer Yves in de buik bleef, hoe meer tijd belangrijke organen hadden om te ontwikkelen. Maar als het met Wendela of Yves te slecht zou gaan, zou hij gehaald moeten worden.‘Het was heel erg spannend. Ik had veel vertrouwen in Yves, maar je bent toch ook bang dat hij in je buik dood zal gaan’, zegt Wendela. Wendela heeft uiteindelijk vijf weken in het ziekenhuis gelegen. Dit was een zware periode voor haar en het gezin.‘Je vrijheid, je autonomie, het kunnen zorgen voor Seger: dat alles is er even niet meer. Je legt je hele leven en het leven van je kindje in handen van iemand anders’, legt ze uit. Er waren dagen dat ze zich oké voelde, maar ook dagen waarop ze zich zo slecht voelde dat ze niet kon lopen. Ze had hoofdpijn, hield vocht vast, kon steeds slechter horen en zien en was soms erg warrig. ‘Ik voelde me machteloos en ’s nachts ook eenzaam. En ik maakte me zorgen om de impact op Seger. Ik had tegen hem gezegd dat mama weer thuis zou komen, maar dat is vijf weken lang niet gebeurd.’ Het stel vond het moeilijk om van verschillende zorgverleners steeds andere inschattingen te horen over het verdere verloop van de zwangerschap. Daarom besloot één arts hun vaste aanspreekpunt te worden.‘Het is fijn om terug te kunnen vallen op één persoon’, zegt Wendela.‘En ik voelde me serieus genomen als er werd gezegd “als ik u was, had ik dit ook willen weten”, want uiteindelijk had ik net zo goed je vriendin of buurvrouw kunnen zijn.’ Kindje onder vergrootglas Op de dag dat Wendela de 32 weken zwangerschap had gehaald, was het tijd voor een feestje. Bij die termijn is de kans op zware complicaties voor de baby na de geboorte namelijk een stuk minder groot. Marius: ‘Ik wilde net taartjes gaan halen, toen onze vaste arts binnenkwam. Die zei: “27 mei, dat is een mooie dag voor een verjaardag.”’ Het was tijd voor Yves om geboren te worden. Om 12 uur werd baby Yves geboren via een keizersnede. ‘Toen hij uit de buik kwam, schrokken we’, vertelt Marius. ‘Hij was nog veel kleiner dan we hadden verwacht.’ Toch ging het goed genoeg met Yves om even bij zijn moeder te liggen. Wendela: ‘Dat was zo mooi, een enorm cadeau. Dat hadden we niet verwacht.’ ‘Het was tijd voor Yves om geboren te worden’ In de week na de geboorte werd Yves geopereerd aan zijn slokdarmafsluiting. Zijn slokdarm werd weer met zijn maag verbonden en de verbinding met de luchtwegen werd weggehaald. ‘De arts zei dat hij de operatie pas één keer eerder op zo’n klein baby’tje had gedaan. Dat maakte het extra spannend. De doorsnede van de slokdarm was maar 2 millimeter’, vertelt Wendela. De operatie was geslaagd, maar dat betekende niet dat de storm was gaan liggen. Wendela was nog herstellende van de zwangerschapsvergiftiging en er werd onderzocht of Yves nog andere aandoeningen had. ‘Het is goed dat je kindje onder een vergrootglas ligt en we werden steeds goed geïnformeerd, maar elk nieuw onderzoek is toch weer spannend’, vertelt Wendela. Vlaggen en taart Omdat Yves zo vroeg en te klein geboren was, zichzelf nog niet op temperatuur kon houden en moest leren ademen en drinken, moest hij in het ziekenhuis blijven. Toen Wendela genoeg was opgeknapt, is het hele gezin naar het Ronald McDonald Huis verhuisd. ‘Het is superfijn dat het er is, maar het is wel pittig’, vertelt Wendela. Ze sliepen op een kamer van achttien vierkante meter en koken en eten deden ze in de gezamenlijke ruimtes.‘Iedereen die daar logeert heeft een kindje op de intensive care’, legt Wendela uit. ‘Je kunt er veel steun bij vinden, maar wij vonden het moeilijk om rust te vinden en de hectiek van het ziekenhuis te verwerken. Daarom hebben we toen Yves stabiel genoeg was, samen met de psycholoog het lastige besluit genomen om naar huis te gaan en vanuit huis elke dag en avond naar Yves in het ziekenhuis te reizen.’ Na een ziekenhuisperiode van tweeënhalve maand mocht ook Yves naar huis. ‘We hebben er een feestje van gemaakt’, vertelt Marius. Ze hadden vlaggen met foto’s van Yves opgehangen en Seger had een taart uitgekozen. ‘Hij koos een kleurrijke suikertaart met een eenhoorn erop, zo eentje waar je tanden van uitvallen’, lacht Wendela. Helaas moest Yves na 24 uur weer terug naar het ziekenhuis vanwege een infectie. ‘Maar toen hij de tweede keer thuiskwam, hingen de vlaggen nog en was de taart nog goed. We hebben het gewoon nog een keer gevierd’, zegt Marius. Yves werd een paar dagen later voor een derde keer opgenomen omdat het niet goed ging met drinken. ‘We begrepen dat het nodig was, maar waren toen zo intens verdrietig’, vertelt Wendela. Liedjes zingen bij de couveuse Bijna een jaar na zijn geboorte gaat het goed met Yves. ‘Het is een blakende baby die zich wat langzamer, maar goed ontwikkelt’, vertelt Marius. ‘Als ze ons bij zijn geboorte hadden verteld dat we er nu zo bij zouden zitten, had ik het niet geloofd. Maar Yves blijft een kind met een moeilijke start en een aangeboren afwijking. De begeleiding is nog steeds best intensief.’ Zo wordt Yves >> >> 24 Publieksjaarverslag 2024 25 Baby Yves
RkJQdWJsaXNoZXIy ODY1MjQ=