Terug naar de zomer van 2023. Mathijs was toen al drie jaar onder behandeling van een psychiater in een kliniek voor mensen met een burn-out. Kreeg antidepressiva voorgeschreven. ‘Ik heb ook oxazepam geslikt tegen paniekaanvallen. Die slikte ik dan voordat ik moest draaien, ik was namelijk al dj in die tijd. Maar die pillen hielpen niet en achteraf weten we waarom.’ Déjà-vu Zo waren er meer aanwijzingen dat er iets niet klopte. ‘Ik kon me helemaal niet identificeren met de andere mensen die daar onder behandeling waren. Ik zag mensen met een paniekaanval, dat zag er totaal anders uit dan wat ik had. Ik ben ook helemaal geen paniekvogel. Wat ik wel had: heel veel déjà-vu’s. De hersenen doen rare dingen met je. Ik heb op zeker moment aan de psychiater gevraagd: heb ik niet gewoon epilepsie? Maar die vraag werd niet serieus genomen.’ In juli 2023 was Mathijs het zat en ging hij terug naar de huisarts. Hij eiste dat er een scan werd gemaakt van zijn hoofd, want hij was er zelf van overtuigd geraakt dat het epilepsie was. ‘De scan werd gemaakt in het IJsselland Ziekenhuis. Ik moest meteen door naar het Erasmus MC’, vertelt hij. Er bleek een flinke hersentumor te zitten. ‘Natuurlijk schrik je van zo’n diagnose. Maar ik wist nu wel wat de oorzaak was. Het beestje had een naam gekregen.’ In het Hersentumorcentrum van het Erasmus MC Kanker Instituut ging hij onder het mes. De tumor kon niet in zijn geheel worden verwijderd. Een klein deel bleek te moeilijk bereikbaar; op die plek het tumorweefsel verwijderen zou te grote schade aanrichten. ‘Dus ik moet elke drie maanden naar het ziekenhuis voor een scan. Zolang de tumor stabiel blijft, hoef ik niet te worden behandeld. Het is een graad 2 tumor, niet de ergste soort.’ ‘Zo’n diagnose geeft je een schop onder je hol’ Nighttime De diagnose en de zware operatie die daarop volgde, deed Mathijs’ wereld en die van zijn naasten op haar grondvesten schudden.‘De chirurg liet de nacht ervoor op de scan zien welke bloedvaten ze beslist niet mochten raken. Wow, dat kon zomaar verkeerd gaan aflopen. Ik had toen spijt dat ik een nummer dat ik al wel in mijn hoofd had, nog niet had uitgebracht. Dus ik ben na de operatie, met het verband nog om mijn hoofd, als een speer dat nummer gaan uitbrengen. Dat werd Nighttime.’ Is hij boos omdat zijn ziekte zo lang onontdekt bleef? ‘Tja, ik kan de tijd niet terugdraaien. Ik ben eigenlijk vooral boos omdat ik echt moest afkicken van de antidepressiva. Ik heb zo vaak gezegd: het helpt niet. Maar de psychiater bleef de dosis maar verhogen.’ 37 PUBL I EKS JAARVERSLAG 2023
RkJQdWJsaXNoZXIy ODY1MjQ=