30 ANDREA WOLTMAN ‘Studenten moeten niet door hoepeltjes springen en toetsjes afvinken, zoals dat de afgelopen decennia ging, maar echt naar hun toekomstige beroep toegroeien. Daar hoort het geven van feedback ook bij. Zo komen studenten meer in de leermodus dan in de presteermodus en ontwikkelen ze allerlei competenties die van belang zijn voor het beroep van arts of onderzoeker. Zoals communiceren, samenwerken en leiderschap. Ik vind het mooi als ik mensen verder dan alleen het primaire doel van onderwijs kan begeleiden. Om ze een completer mens te maken’, legt Andrea uit. Hoe ziet dat er in de praktijk uit? ‘Ik ga graag de interactie met de student aan’, vertelt ze. ‘Ik vraag ze waar hun behoefte en interesses liggen. Zo probeer ik de motivatie bij hen aan te wakkeren en mee te denken hoe zij op een prettige manier het meeste uit zichzelf kunnen halen. Met doorvragen kom je vaak een laag dieper en kun je studenten meer meegeven dan alleen immunologieles. Niet iedereen hoeft professor te worden, maar ieder mens verdient aandacht om te kunnen groeien.’ Droom in duigen Ook bij het inrichten van het nieuwe lesprogramma voor geneeskunde en het onderwijsbeleid houdt Andrea het welzijn van studenten goed in de gaten. Een voorbeeld is de invoering van het landelijk bindend studieadvies (BSA). Hierin moeten studenten in het eerste jaar verplicht 60 studiepunten halen.‘Ik zag dat dit niet werkte voor geneeskundestudenten en dat het hen te veel stress opleverde.’ Uit haar onderzoek blijkt dat het niet halen van het BSA voor geneeskundestudenten vaak betekent dat ze hun droom in duigen zien vallen. ‘Ze willen maar één ding: arts worden. En er is maar één manier daar te komen: via de geneeskundestudie. De angst om niet door te kunnen was daardoor ontzettend groot. Uiteindelijk blijkt dat je ook met minder punten in het eerste jaar een hele goede arts kunt worden, en dat dit veel minder stress oplevert.’ Het advies voor de geneeskundestudent is toen aangepast naar 45 studiepunten. Masculiene en westerse bril Andrea werkt aan een inclusieve selectieprocedure van geneeskundestudenten waarin diversiteit wordt omarmd en gewaardeerd. ‘Met een steeds diverser wordende maatschappij is het belangrijk dat ook de zorg hier een afspiegeling van is.’ Ze ziet dat bij iedere stap in het onderwijs steeds meer diversiteit verloren gaat. ‘Dat begint al op de basisschool, dan de middelbare school en vervolgens de universiteit. En als je naar de medisch specialisten kijkt, zie je nog maar weinig mensen met een migratieachtergrond. Gelukkig zijn we ons hier steeds meer van bewust.’ Volgens Andrea komt dat vooral door de manier waarop we professioneel gedrag waarderen. ‘Dat doen we met z’n allen nog steeds onbewust met een vrij masculiene en westerse bril waarmee zelfverzekerdheid en assertiviteit wordt gewaardeerd. We moeten nu zorgen dat onze toets- en selectie-instrumenten die bril niet meer hebben. Zodat we ook andere talenten en kwaliteiten gaan waarderen die ook belangrijk zijn om goede arts te worden. Zoals culturele sensitiviteit en veerkracht.’ Ook bestaat er soms een verkeerd beeld van het beroep van arts, zegt Andrea. ‘Zeker bij mensen met een migratieachtergrond of ouders die zelf een praktische opleiding hebben gedaan. Daarom bezoeken onze geneeskundeambassadeurs scholen met veel diversiteit. Hier zien ze bijvoorbeeld meisjes die aangeven wel chirurg te willen worden, maar waarvan hun ouders zeggen dat dat niets voor meisjes is.’
RkJQdWJsaXNoZXIy ODY1MjQ=