O N Z E COLLEGA 21 PUBL I EKSJAARVERSLAG 2023 TEKST MAUD KOK FOTO HARMEN DE JONG IRMA BIEDT HAAR PATIËNTEN DE LIEFDE DIE ZE NODIG HEBBEN De jongste patiënt die doktersassistent Irma van Vliet ooit ontving was zes weken oud. Ze werkt op het Goofyspreekuur van het Erasmus MC Sophia, waar kinderen en hun ouders naartoe komen wanneer er tekenen zijn van mishandeling, misbruik of verwaarlozing.‘Eigenlijk alles wat je niet wilt voor een kind.’ Het Goofyspreekuur is ingericht als een carrousel. Ouders spreken een maatschappelijk werker terwijl het kind naar de kinderpsycholoog gaat. Daarna is er een afspraak met de kinderarts en soms nog lichamelijk onderzoek. Irma vangt de gezinnen op zodra ze binnenkomen op de poli. Met de Goofy-pop op zak, biedt ze de ouders een kopje koffie aan en stelt ze het gezin op hun gemak. Na de poli mogen de kinderen een cadeautje of een ballon uitkiezen. En als tieners daarom vragen doet Irma mee aan een TikTokdansje. Irma zorgt ervoor dat de kinderen zich veilig voelen.‘Tegenwoordig vraag ik ook altijd aan de kinderen of ik ze mag wegen en meten. Als ze dat niet willen, doe ik het ook niet. Ze moeten iets te zeggen hebben over zichzelf. Want de meesten hebben dat een tijdje niet gehad.’ Het Goofyspreekuur draait vijf keer in de maand en er kunnen drie kinderen per keer terecht. Helaas zit het altijd vol. Gemiddeld zitten er in elke basisschoolklas twee kinderen die worden misbruikt. 85 procent van dat misbruik wordt gepleegd door een bekende. ‘Dat zijn schokkende cijfers. En kinderen zijn loyaal. Ze voelen zich eigenlijk allemaal heel schuldig, denken altijd dat het aan hen ligt. Dus ze houden lang hun mond.’ Wanneer de kinderen bij het spreekuur terecht komen, is het hele gezin aangedaan. ‘Ik zorg dat de eerste spanning er af is en dat de familie iets opgeluchter de deur uit kan. We doen niet aan waarheidsvinding, daar hebben we rechters voor.’ Ondanks de ellende die Irma wekelijks ziet, blijft ze het goede zien in mensen. ‘Misschien is dat naïef van mij.’ Op het Goofyspreekuur is het welzijn van het kind het belangrijkst. ‘Soms hebben kinderen alleen maar een beetje liefde nodig. En dat heb ik wel.’ Toch onthoudt Irma bewust geen namen van haar patiënten.‘Dat is mijn redding, ook al klinkt het niet heel vriendelijk. Maar de verhalen vergeet ik niet. Zodra ik de verhalen normaal ga vinden, stop ik met dit werk.’ <
RkJQdWJsaXNoZXIy ODY1MjQ=