> En vlak emoties niet uit. ‘Stel, je hebt een stressvolle dag gehad, je hebt ruzie gemaakt met een collega of je baas is boos op je geworden, dan kom je thuis met een bepaalde emotie. Om jezelf af te leiden van die emotie, kun je zin krijgen in iets zoets. Je denkt: ik heb zo’n rotdag gehad, deze chocola heb ik wel verdiend.’ Ten slotte: je bent op dieet en mag van jezelf niet snoepen. ‘Dan werkt dat hetzelfde als de roze olifant in de kamer waar je het niet over mag hebben. Je gaat het er júist over hebben. Je krijgt júist trek in snoep.’ Mensen met ernstige obesitas die een gecombineerde leefstijlinterventie (GLI) voorgeschreven kregen, gaan met bovenstaande mechanismen aan de slag. Die methode is ook handig voor mensen zonder obesitas die af willen van hun onweerstaanbare snacktrek-momenten. ‘Sommige diëtisten geven als tip: haal het gewoon niet in huis. Wat je niet in huis hebt, kun je niet opeten. Simpel. Maar daarmee verdwijnt de onweerstaanbare trek niet.’ Mechanismes beredeneren Geranne vindt het daarom belangrijk om psychologie áchter de trek te analyseren. En om de confrontatie aan te gaan met het eten dat je hoofd zo op hol brengt. Psychologen doen dat ook al decennia met angst. Mensen die bang zijn voor honden, gaan de confrontatie aan met een hond en leren zo de mechanismen van hun angst kennen. Vaak wordt de angst daardoor beheersbaar. FIT! 8 VOEDING Waarom geen crave naar een wortel? Bij weinigen van ons loopt het water in de mond bij het zien van een wortel of een bord broccoli. Waarom is dat eigenlijk? Het antwoord op die vraag is best ingewikkeld. ‘Er zijn studies waaruit blijkt dat onze hersenen – en dan met name het beloningssysteem in de hersenen – reageren op voeding. Het beloningssysteem lijkt het sterkst te reageren op sterk bewerkt eten zoals een worstenbroodje en minder op onbewerkte voeding zoals broccoli of een wortel’, legt psycholoog Geranne Jiskoot uit. Het beloningssysteem lijkt dus vooral te reageren op voedsel waar veel suiker en vet in zit, waardoor de kans op overeten ontstaat. ‘Maar wetenschappers hebben ook andere delen van de hersenen gevonden die daar dan weer op reageren. Die zorgen ervoor dat we onszelf in de hand kunnen houden. Dat doen ze door bepaalde hormonen aan te maken, zodat we blijven bedenken of het wel zo verstandig is om tien worstenbroodjes te eten.’ Er wordt nog veel onderzoek gedaan naar dit onderwerp, weet Geranne. ‘Niet iedereen lijkt gevoelig te zijn voor producten met veel suiker en vet, en ieder mens – ook een mens met obesitas – reageert er dus anders op.’ De crave voor vet en suiker is dus ook geen eenduidige verklaring voor obesitas. ‘Er is ook net een studie verschenen waaruit blijkt wat er gebeurt als je tegen jezelf zegt dat je die vette en zoete producten niet mag eten. Dan blijkt dus dat we er juist nog meer trek in krijgen.’ VOEDING
RkJQdWJsaXNoZXIy ODY1MjQ=