FIT! 27 & BURN-OUT TESTIMONIAL Nathalie Juffermans-Schellevis, obstetrieverpleegkundige bij Verloskunde ‘Ik ga nu anders om met prikkels op mijn werk’ ‘Ik was 24 weken zwanger van mijn derde kind toen ik werd opgenomen op mijn eigen afdeling in het Sophia. De kleine dreigde geboren te worden. Het waren traumatische weken, want ik wist te veel. Ik wist welke ellende ons te wachten stond als hij met 25 weken geboren zou worden. Uiteindelijk is Oscar geboren met 35 weken. Hij is nu twee jaar en het gaat goed met hem. Toen ik na mijn verlof terugkeerde naar de werkvloer, de plek waar alles was gebeurd, merkte ik dat het niet goed met me ging. Ik kreeg paniekaanvallen die voelden alsof ik doodging. Toen ik op vakantie mijn handen niet meer kon gebruiken omdat mijn vingers krom stonden van de spanning wist ik: dit kan ik niet wegstoppen. Ik heb hulp gezocht en de diagnose posttraumatische stressstoornis gekregen. Met therapie en medicatie ben ik er bovenop gekomen. Ik heb er anderhalf jaar over gedaan om terug te komen op de werkvloer, met kleine stapjes. Ik heb getwijfeld of ik een ander beroep moest kiezen, maar die twijfel was snel weg toen ik weer aan het werk ging. Ik heb altijd obstetrieverpleegkundige willen worden en wil dat ook blijven. Ik ga wel anders om met prikkels op mijn werk. Bijvoorbeeld tijdens de overdracht, als het heel druk is met twee teams, neem ik even afstand en check ik hoe mijn lijf voelt of doe een ademhalingsoefening. Veel mensen zien dat als zweverig, maar ik zou het iedereen aanraden. Sommige mensen zeggen dat ze een sterker mens zijn geworden door een traumatische ervaring. Dat ervaar ik niet zo. Ik ben wel een ander persoon en een betere verpleegkundige geworden. Ik ben rustiger, leef meer in het moment. Ik laat me niet zo snel meer gek maken, zowel op het werk als thuis met drie kinderen. Ik ben tevreden over wie ik nu ben, maar daar heb ik ook hard voor gewerkt.’ STRESS & BURNOUT
RkJQdWJsaXNoZXIy ODY1MjQ=