Hoe is het met je moeder? “Het gaat goed, maar ze gaat wel achteruit. Mijn moeder kwam destijds in De Haven op De Botter terecht. Dat is een afdeling waar mensen maximaal een halfjaar kunnen verblijven. Ze kwam daar rechtstreeks vanuit het ziekenhuis, waar ze was opgenomen vanwege acuut nierfalen. Mijn moeder woonde in Amersfoort. Dat mijn moeder in Spakenburg terechtkwam, had te maken met mijn nichtje die in De Haven op de afdeling personeelszaken werkt. Via haar wisten we dat het een heel goede zorginstelling is. Toen wij dan ook aan haar vroegen waar ze naartoe wilde, zei ze: ‘De Haven’. Achteraf de beste beslissing die we ooit genomen hebben. De Haven is echt een heel fijn huis. Daar komt bij dat we kort daarvoor zelf al het vermoeden hadden dat er sprake was van parkinson. Hierover was al contact met de huisarts. Door de plotselinge ziekenhuisopname en daarna de opname op De Botter raakte alles in een stroomversnelling. Tijdens haar verblijf op De Botter was het duidelijk dat ze niet terug naar huis kon, dus is ze op de wachtlijst van De Haven gekomen. Na een tijdelijk verblijf in een zorginstelling in Naarden, in de buurt van waar ik woon, kreeg zij een plek op deze kleinschalige woongroep. In het begin leek het alsof mijn moeder hier nog te goed voor was, maar al snel wisten we dat ze hier goed op haar plek is. Nu, na meer dan een jaar, zie je haar slechter worden. Ze wordt vergeetachtig en is van de week een keer gevallen. Dus het gaat goed, maar je ziet haar achteruit gaan.” Je kookt regelmatig met je moeder samen op Noorderwal. Waarom doe je dat? “Het is grappig dat je dat vraagt, want mijn moeder hield helemaal niet zo van koken. Ik vind het wel heel leuk om te koken en gerechten uit te proberen. Door de medewerkers werd aan ons mantelzorgers gevraagd of we wat activiteiten samen met de bewoners wilden doen. Dat is voor mij het samen koken met mijn moeder geworden. Ik doe dit omdat ik het belangrijk vind om de zorg een beetje ondersteuning te geven en ook om betrokkenheid te tonen. Want je kunt wel zeggen: ‘Mijn moeder zit hier en ik kom twee keer per week op bezoek en dat is het’. Maar wij zijn nog steeds de verantwoordelijken voor het geheel en kunnen ook een steentje blijven bijdragen. Dus dat is de reden: de zorg ontlasten, betrokkenheid en ik vind het ook gewoon fijn om iets samen met mijn moeder te doen. Naast het koken, probeer ik sowieso twee keer per week langs te komen, alleen of met een van mijn gezinsleden. We maken dan een wandelingetje, gaan naar de markt of bingo, of we lunchen in de Brasserie.” Heb je tips voor anderen? “Ik vind het belangrijk dat je de band met je ouder behoudt. En die behoud je, mijns inziens, niet door alleen op bezoek te komen. Dat komt omdat mensen veranderen door hun ziekte, zoals mijn moeder nu. Mijn ervaring is dat je de band beter behoudt als je actief deel blijft uitmaken van het leven van je ouder. Je hoort erbij. Dat hoor ik ook terug van mijn moeder, die tegen de zorg zegt dat ze heel blij is met wat ik doe. Dus het actief meedoen zou ik als tip meegeven. Het is als mantelzorger een heel mooie stap om te zetten.” “Wij kunnen een steentje blijven bijdragen” Een betere band Tekst: Henny Goedegebuure-Koelewijn Sinds ruim een jaar woont mevrouw Van Ginkel, moeder van Tineke van Grootel-Van Ginkel, op kleinschalige woongroep Noorderwal. Naast het regelmatige bezoek aan haar moeder, kookt Tineke ook samen met haar voor de bewoners van de groep. We gaan in gesprek met haar. 28 29
RkJQdWJsaXNoZXIy ODY1MjQ=