schokgebeurtenis, dat een bedrijf weerbaarheid laat zien. Dientengevolge zijn er meerdere definities van weerbaarheid in omloop, die allemaal enigszins van elkaar verschillen, afhankelijk van de vakdiscipline waarbinnen ze worden gebruikt of het niveau van aggregatie (Hillmann & Guenther, 2021). In de kern beschrijft weerbaarheid het vermogen van een systeem, individu, of gemeenschap om te herstellen van en zich aan te passen aan verstoringen of veranderingen, zoals natuurrampen of psychologische stress. De basisprincipes blijven vergelijkbaar: de capaciteit om te absorberen, aan te passen, en terug te keren naar een normale of verbeterde toestand na een verstoring. Een veelgebruikte definitie van weerbaarheid wordt gegeven door de National Academies of Science (NAS) en luidt als volgt: Vrij vertaalt staat hier: ‘het vermogen om zich voor te bereiden op, te kunnen reageren op, herstellen van, en zich aan te passen aan ongunstige gebeurtenissen.’ Hollnagel (2011), die belangrijke bijdragen heeft geleverd aan het denken over weerbaarheid, voegt hier aan toe: Hiermee verwoordt Hollnagel een belangrijk doel van weerbaarheid, namelijk bedrijfscontinuïteit. De focus is daarmee komen te liggen op het vermogen om te functioneren als vereist, ook tijdens alledaagse condities. In later werk heeft Hollnagel (2021) een, in mijn ogen, belangrijke verlenging in focus aangebracht door te stellen dat weerbaarheid daarmee ook een adequate reactie op kansen omvat, wanneer die zich voordoen: ‘The ability to prepare and plan for, absorb, recover from, and more successfully adapt to adverse events (National Research Council, 2012).’ ‘…, so that systems can sustain required operations under both expected and unexpected conditions.’ ‘the scope of resilient performance is not just to be able to recover from threats and stresses, but rather to be able to perform as needed under a variety of conditions —and to respond appropriately to both disturbances and opportunities.’ Weerbaarheid is meer dan een modewoord 30
RkJQdWJsaXNoZXIy ODY1MjQ=