33 as een paar maandjes lid en na bovenstaand Whatsappje van Paulien meldde ik me aan voor het verenigingsweekend van april 2019. Geen idee of ik het allemaal wel bij kon benen of wie de anderen waren, maar de vraag van Paulien trok me over de streep. Ik had geen vervoer, maar kon carpoolen met ene Harry waarmee ik de dagen tot vertrek innig appcontact onderhield. Harry was een mountainbiker die ik nog nooit van dichtbij had gezien, maar ik werd zeer warm onthaald, ook door de andere twee carpoolers. We hadden de grootste lol tijdens de autorit; niet alleen kreeg ik heel veel informatie over voorgaande jaren, ook nam ik kennis van een aantal verhalen met een wat meer juice-achtig karakter. Ze vertelden me dat met de komst van de mountainbikers bij cTc er behoorlijk wat meer leven in de brouwerij was gekomen: “Racefietsers zijn zo serieus!”. Ik moest dan ook zeker een keer mee met hen om het zelf eens te proberen. En wist ik al dat de MTB-afdeling ook zelf weekendjes organiseerde? “Die zijn hartstikke leuk!” Dat jaar hadden we sneeuw in april, maar dat mocht de pret niet drukken. Gelukkig was er onderweg ook ruimte voor Kaffee mit Kuchen (het was in de Eifel) wat zorgde voor de broodnodige nieuwe energie, want er werd stevig doorgefietst over de Duitse heuvels en de pijp was al behoorlijk leeg. Zo doen we dat bij cTc, lol hebben maar wel serieus meters maken. En ook al kende ik van tevoren niet veel mensen, na afloop was dat compleet anders. Dus na dat ontzettend leuke weekend was ik verkocht en de twee keren daarna (met twee Coronajaren ertussen) zat ik zelf in de organisatie, samen met onder andere Paulien die zich ook liet overhalen. Zo verdween de oude garde en stond de nieuwe aanwas alweer klaar. Dat betekende dat er veel geregeld moest worden: locatie zoeken, routes maken, recepten googelen, boodschappen doen. Die eerste jaren werd er zelf gekookt om de kosten zoveel mogelijk te drukken. P
RkJQdWJsaXNoZXIy ODY1MjQ=