52 TIJDSCHRIFT VOOR BEGELEIDINGSKUNDE MENS EN MISSIE Ellen Budde is supervisor en coach en gespecialiseerd in beeldend werken in begeleiding. www.linkedin.com/in/ellenbudde/, info@ellenbudde.nl Wat hindert mij om …? Met een specifieke vraag in gedachten loopt de supervisant door het museum. Jij blijft in de hal zodat de supervisant op ieder moment naar jou kan terugkomen. Na een kwartier komt de supervisant terug naar de startplek en vertelt welk kunstwerk hem of haar het meest aanspreekt. In de volgende ronde van tien of vijftien minuten, vraag je de supervisant om terug te gaan naar dat specifiekekunstwerk en een dialoog aan te gaan met het kunstwerk. Het werk praat als het ware terug. Wat vertelt het kunstwerk aan jou? In de derde ronde lopen jullie samen naar het betreffende kunstwerk en vertelt de supervisant over de keuze en over de dialoog. Vaak zijn dit emotionele momenten. De supervisant en supervisor kijken samen naar dit kunstwerk, de dialoog en de betekenis ervan voor de werkvraag van de supervisant, en naar de wijze waarop een nieuwe stap gezet kan worden. Tot slot bieden bruggen een prachtige metafoor voor het maken van keuzes, of voor de allerlaatste super- visiesessie. De supervisant kiest een brug. Wordt het een ophaalbrug, een grote stenen brug, een loopbrug of een brug in het park? Welke metaforische betekenis heeft deze brug? Een ophaalbrug heeft een andere connotatie dan een statige stenen brug. Dat levert mooie gesprekken op, staande op de brug of aan de kant kijkend over het water. En na de laatste supervisiesessie gaan we ieder een andere kant op. Hier scheiden onze wegen. Ik hoop dat je geïnspireerd bent door de voorbeelden van deze werkplekken in de openbare ruimte. Je kunt ongetwijfeld zelf andere en nieuwe plekken vinden om een supervisiegesprek te voeren. De openbare ruimte biedt volop mogelijkheden om mooie en waardevolle metaforen te vinden voor de relevante onderwerpen uit begeleiding. Mocht je vragen hebben of willen door- praten over dit onderwerp dan kun je mij bereiken via onderstaand adres. Een supervisant koos het monument AMSTERDAM DANKT ZIJN CANADEZEN als symbool voor zijn ‘wapperende’ en ‘instabiele’ manier van werken. In de wandeling er naartoe vertelde hij dat hij meer structuur in zijn werkwijze zocht. Aangekomen bij het beeld verdiepte het gesprek zich. Dit instabiel ogende beeld, met zijn wapperende vormen, kon óók in weer, wind en storm zijn vorm behouden. Wat kon dat voor betekenis hebben? Gaandeweg ontdekte de supervisant dat er in zijn ‘wapperende’ werkwijze ook een stabiele en consistente kracht zit. Een werkwijze die hem veel creativiteit oplevert en die bij hem past. Het ongemak zat meer in de communicatie en uitleg over zijn werkwijze naar anderen.
RkJQdWJsaXNoZXIy ODY1MjQ=