PRAKTIJK EN PROFESSIONAL 50 TIJDSCHRIFT VOOR BEGELEIDINGSKUNDE 14 (1) 50-52 Houd je jouw begeleidingsgesprek wel eens buiten? Ga je naar een park voor een supervisie- of coachingsessie? Mogelijk, het coachen tijdens een wandeling is al ingeburgerd. De natuur, maar ook een stad of dorp, is een inspirerende omgeving voor een gesprek. Wanneer het begeleidingsgesprek niet noodzakelijkerwijs in de beslotenheid van een ruimte hoeft plaats te vinden, is de openbare ruimte een veelzijdig alternatief. Sterker nog, het heeft meerwaarde. De omgeving als metafoor biedt mogelijkheden om een vraagstuk te onderzoeken en te verdiepen. In mijn woonplaats Amsterdam zijn mogelijkheden te over. De openbare ruimte kan een park zijn, een plein, een museum, langs de waterkant of de openbare bibliotheek (als het regent!). De locatiekeuze kan als metafoor een onderdeel zijn van het begeleidingsproces. Daarbij kiest de supervisor het soort plek als een bewuste interventie in het begeleidingsproces. De supervisant kiest op zijn of haar beurt de specifieke plek. Een laagdrempelige optie is om het begeleidingsgesprek te houden tijdens een wandeling in een park of in de natuur. Deze neutrale en gevarieerde omgeving biedt veel mogelijkheden, bijvoorbeeld tijdens het kennismakingsgesprek: waar voelt de supervisant zich het meest op zijn of haar gemak? Tijdens de wandeling kun je de omgeving betrekken. De supervisant kan een beeld uitkiezen als metafoor voor zijn of haar vraag of oplossingsrichting, zoals een open vlakte of juist een beschutte omgeving, een smal paadje of een wandelpad, en uitleggen wat deze metafoor precies betekent. Een tweede voorbeeld van een toegankelijke en neutrale omgeving is de waterkant. Ook dit kan een prachtige en inspirerende omgeving zijn om je gedachten te laten MENS EN MISSIE De publieke ruimte MIJN WERKPLEK: Ellen BUDDE
RkJQdWJsaXNoZXIy ODY1MjQ=