42 TIJDSCHRIFT VOOR BEGELEIDINGSKUNDE PRAKTIJK EN PROFESSIONAL woorden’ heeft. En ga er niet zomaar vanuit dat er geen mensen zijn die hulp nodig hebben. Het is niet altijd zichtbaar, maar wel aanwezig. Hoe meer het routine wordt om standaard naar toegankelijkheid te kijken, hoe makkelijker het wordt om deelname voor iedereen mogelijk te maken. Op mijn werk werd bijvoorbeeld een evenement op het strand georganiseerd. Ontzettend leuke locatie, maar voor mij een regelrechte ramp. Ik ben erg onstabiel, dus lopen over zand kost heel veel energie. Mag het evenement daarom niet op het strand? Natuurlijk wel, zolang er ook wordt gezorgd voor een strandtent waar ik wel kan lopen. Andere vragen: zijn de presentaties voor iedereen te volgen? Is er ondertiteling bij video’s? Zijn er liften of ruimtes stoel, dan moet deze in het ruim, wat voor problemen zorgt. Allereerst is je rolstoel niet zomaar een gebruikersvoorwerp. Het is een verlengde van je lijf en maakt dat je je zelfstandig kunt voortbewegen. Hem afgeven aan iemand die je niet kent en niet kunnen zien wat ermee gebeurt, is bijzonder onprettig. Die rolstoel is helemaal afgestemd op jouw lijf en zit vol met techniek. Ter vergelijking: hoe zou je het als brildrager vinden om bij het inchecken te horen te krijgen dat je je bril moeten afgeven, dan dat je hem bij aankomst weer terugkrijgt? Het gaat allemaal om bewustwording, om verder kijken dan je eigen kaders. Dat je eigen normaal niet van toepassing is op iedereen. Als je een evenement organiseert, denk dan na of iedereen alle ‘wacht-
RkJQdWJsaXNoZXIy ODY1MjQ=