2024 - WWW.TSVB.NL 37 kijken naar de pedagogische en didactische uitgangspunten, in plaats van alleen de psychologische uitgangspunten. Dus dat je nadenkt over hoe we omgaan met verwachtingen, regels, weerstand, de lat hoog leggen. Om ervoor te zorgen dat elk kind [supervisant, coachee; red.] zich gezien voelt binnen die pedagogische relatie. En voor alle leraren geldt: die pedagogische relatie laat je nooit los.’ loopt het niet, maar tijdens rekenen geen probleem. Dus die wel-of-nietbenadering werkt in een pedagogische context niet. Daarmee doen we geen recht aan wat het leven in die pedagogische context is. Ik hoop dat we erin slagen om leraren meester van hun vak te laten zijn. Dat ze echt het gevoel hebben dat ze het kunnen en dat de samenleving hun werk respecteert. Dat zodra een leerling het niet lekker doet, niet vooral wordt gekeken of het aan de leerling zelf ligt, maar dat je onderzoekt: wat betekent dit voor mij? Wat zegt dit over mij? Welke ondersteuning heb ik nodig om dit te kunnen en wat zegt dit over de context van het onderwijs? En wat zegt het over ons team en de manier waarop wij samenwerken? Ik hoop dat leraren ook sterk in hun schoenen kunnen staan, om die psychologisering te weerstaan. En kritisch te zijn: dit is dan wel een leerling waar allerlei zorg bij aanwezig is, maar ik ga gewoon lesgeven. Dat is het beste wat ik die leerling kan bieden. Dus een soort beroepstrots om wat tegendraadser mee in die psychologische wereld te staan.’ Hoe kunnen begeleidingskundigen, als expert in het onderwijs, bijdragen aan die contextdeskundigheid? ‘Biesta heeft het over de school als oefenplaats en dus is de schools anders dan thuis of in de maatschappij. We moeten niet doen alsof school thuis is, dus dat kinderen er zich heel erg thuis voelen en dat alles op dezelfde manier gaat. Maar we moeten ook niet doen alsof het al de maatschappij is. Leerlingen moeten wel een verantwoordelijkheid ontwikkelen, maar ze zijn dat zelf nog niet volledig. Een oefenplaats is de plek waar je vandaag nog gewoon anders mag denken dan morgen. Je wordt hier nog onderbroken in je identiteitsontwikkeling. Hier is weerstand belangrijk, hier mag je nog gewoon leren van fouten; die worden je niet aangerekend. Dat soort elementen maakt een school tot een school. Ik hoop dat jullie als begeleiders veel meer gaan MENS EN MISSIE Ik hoop dat we erin slagen om leraren meester van hun vak te laten zijn S. Jans-Kuperus MA is begeleidingskundige bij Super-u, praktijk voor professionele begeleiding te Assen en redactielid van dit tijdschrift. E-mail: s.jans@super-u.nl. Dr. J. Scherpenisse is co-decaan en adjunct-directeur van de denktank bij de Nederlandse School voor Openbaar Bestuur te Den Haag en redactielid van dit tijdschrift.
RkJQdWJsaXNoZXIy ODY1MjQ=