2024 - WWW.TSVB.NL 35 je eigenlijk al kan, of dat je moet samenwerken met kinderen die je niet leuk vindt. Die je niet begrijpt of die uit een heel andere wereld komen dan jij. De moderne psychologie – zeg maar: de “getherapeutiseerde” psychologie – kent dat niet. Die zegt eigenlijk: als het niet goed gaat met leerlingen, dan moet je die weerstand wegnemen. Een van de eerste dingen die we dan bijvoorbeeld doen, als het niet lukt met een leerling, is de verwachtingen omlaag brengen. Want dan kan hij of zij het waarschijnlijk niet en verzinnen we allerlei dingen om de weerstand weg te nemen. En dat gaat zo ver dat – ik ben nu bezig met een onderzoek naar thuiszitters – een thuiszitter bijvoorbeeld zegt: “Weet u wat het is: van mij werd steeds een beetje minder verwacht. Sterker nog, ik werd op een gegeven moment niet eens meer gemist.” Dus weerstand wegnemen is echt een soort modern, therapeutisch idee, wat zich vertaalt in de wens om allerlei vormen van individueel onderwijs te bieden, die helemaal passen bij het individuele kind. Uitgangspunt moet zijn: op deze school wordt geleerd en dat betekent dat wij nooit de weerstand omlaag zullen brengen, zodat er niks meer van jou wordt en leerstof? Hoe blijf je je ontwikkelen in je competenties, zodat je uit die strijd blijft en die professional blijft die de pedagogische relatie draagt? Naast klassenmanagement, op de hoogte zijn van leerlijnen en vormen van differentiatie die je kunt toepassen, is het heel belangrijk dat je een idee hebt van wat het betekent om hoge verwachtingen te hebben van leerlingen. Dat zijn belangrijke dingen in deze tijd; leraren zouden dat moeten kunnen.’ Je noemt reflectie. Vind je het belangrijk dat docenten supervisie krijgen? ‘Ik werkte jarenlang in de jeugdhulp en liep stage bij een doorgewinterde behandelcoördinator. Die eiste van ons dat wij al onze behandelingen opnamen op video. We kwamen eenmaal in de twee weken bij elkaar en dan wees zij willekeurig mensen aan om een stukje te laten zien. Ik vond dat doodeng, maar ik heb er heel van geleerd. In het team was het ook normaal dat je dat deed, je er met elkaar over sprak en elkaar erbij hielp. Toen ik in het onderwijs aan de slag ging, viel mij op dat er eigenlijk geen ruimte en tijd werd gemaakt om samen te reflecteren op wat je doet of wat je wel of niet ligt. Ik gun het onderwijs tijd en ruimte om dat meer te doen en ik gun ook de studenten dat dat eigenlijk gewoon wordt. Dus dat dat eigenlijk al in de opleiding zit, zodat ze dat in het onderwijs kunnen meenemen.’ Je schrijft over weerstand als belangrijk element in het onderwijs. Wat bedoel je daarmee? ‘Het weerstandsbegrip is een van de belangrijkste elementen van de pedagogiek. Weerstand gaat dan over het aanbieden van nieuwe dingen aan kinderen die ze nog niet kunnen, waardoor ze eerst in verwarring raken en het eerst niet lukt. Ze moeten dus over die weerstand heen komen. Weerstand kan ook gaan over regels waar ze zich aan moeten houden of rekening houden met elkaar in groepen. Bijvoorbeeld dat je dingen veel langzamer moet doen dan MENS EN MISSIE
RkJQdWJsaXNoZXIy ODY1MjQ=