8 TIJDSCHRIFT VOOR BEGELEIDINGSKUNDE HOOFDARTIKEL stelen of steeds maar te presteren. Je wilt aandacht van de ander en gaat je als slachtoffer gedragen of de ander pleasen. Je wilt dat de ander je als gelijke ziet en vraagt bevestiging, zoekt steun, vertelt nog grotere verhalen, wilt erbij horen of trekt de aandacht naar je toe. Of je wilt door de ander als meerdere worden erkend en gaat commanderen, de baas spelen, alles beter weten, overal een weerwoord op hebben, anderen veroordelen en bovenal flink roddelen. En weer op andere momenten wil je misschien meer hebben dan de ander en koop je duurdere spullen, ga je op nog exotischer vakanties of – in het ergste geval – verrijk je jezelf ten koste van anderen. Maar ook als de ander er niet is, kan dat triggeren en leiden tot overlevingsmechanismen, zoals jezelf verdoven met alcohol, eindeloos gamen, overmatig sporten of eindeloos shoppen. Een belangrijk inzicht om cliënten mee te geven over innerlijke pijn is daarom: die pijn wordt niet veroorzaakt door de gebeurtenis, maar geraakt door de gebeurtenis. De pijn was er al. Dat is een heel belangrijk verschil. Het betekent namelijk dat je alle drie de lagen van het ik die je maken tot wie je bent, dus niet werkelijk bent. Je bent niet al die levensindrukken, behoeften, verlangens en al die handelingen die daaruit voortkomen. Dat getriggerde ik is ons ego. Het ego, het ik, is een construct van gevoelens, emoties en gedachten dat we creëren om innerlijke pijn niet te hoeven voelen. Die pijn is er natuurlijk niet alleen als je wordt getriggerd, die pijn is er permanent. Je hebt er alleen niet steeds contact mee; als je wordt getriggerd heb je er voor even contact mee. Als je wordt getriggerd is het dus niet: ‘Ik heb pijn’, maar ‘Pijn veroorzaakt ik.’ We gebruiken het mechanisme van de ik-reflex om toegang te krijgen tot het bouwwerk van het ego. Je bent je namelijk doorgaans niet beander geeft opdrachten mee, maar steeds doe je het om innerlijke pijn of oud ongemak niet te hoeven voelen. - Veelvuldig ‘draaien’ D aarmee bedoelen we smoesjes verzinnen en niet toegeven als je iets niet goed hebt gedaan. ‘Nee, ik ben niet bang, dit is gewoon geen prettige situatie’, ‘Ik ben niet boos, ze hadden dit gewoon zo niet moeten. En als ze dat wel doen, dan vragen ze er ook om’, of: ‘Ik ben niet onzeker, maar zit gewoon af te wegen wat de beste, handigste of meest passende keuze is.’ Er zijn eindeloos veel overlevingsmechanismen. Vaak is er een andere persoon betrokken bij de gebeurtenis die je triggert. De ander doet of zegt dan iets (niet) en dat triggert je – zoals een collega die geen goedemorgen terugzegt als je vrolijk het kantoor binnenloopt. Overlevingsmechanismen doen zich dan ook vaak voor in relatie tot de ander. Je wilt bijvoorbeeld waardering krijgen van de ander door op te scheppen, te bluffen, de show te Het gaat erom de pijn los te laten en uit het lichaam te laten komen
RkJQdWJsaXNoZXIy ODY1MjQ=